Werdykt!

-




Psze Państwa Szanownego! Wielce!

W imieniu  komisji w składzie:

przewodniczący:          Zołza Zołzowata
członek komisji:           Clio
sekretarz:                    Niecnota Jedna

Ogłaszam werdykt  :
       
Po rozpatrzeniu wszystkich zgłoszonych propozycji alternatywnej nazwy dla ciasta pt. Cycki Dzidki  komisja postanowiła jednogłośnie Grand Prix przyznać p. Ładosz Maurze
za ....
Absolutnie nowatorskie i odlotowe Bimbały jabłkowe!

Zwyciężczyni, komisja w składzie w/w serdecznie gratuluje. Oraz życzy smacznego:)
Nagroda zostanie przesłana mailem, w terminie do 7 dni roboczych od daty ogłoszenia wyników;))))))
                                                                                                               

                                                                                                                   Z poważaniem
                                                                                                              Cała Komisyjna Zgraja

PeeS. Nagroda pocieszenia dla pozostałych uczestników będzie opublikowana na zaprzyjaźnionej babskiej stronie. Adres strony na macierzystym NIECNOTLIWYM blogu ;))))

Komentarze

  1. West5 listopada 2009 16:52

    Gratuluję Zwyciężczyni. Komisja to jakaś trójca święta chyba:D

    OdpowiedzUsuń
  2. Lusia5 listopada 2009 16:55

    Bardzo zasłużone zwycięstwo! Gratuluję.

    OdpowiedzUsuń
  3. iw5 listopada 2009 17:20

    Gratuluję zwyciężczyni! Świetna nazwa :))
    pozdrawiam Zołzo!

    OdpowiedzUsuń
  4. Unknown5 listopada 2009 20:40

    Dziękuję Komisjo :))
    Korzystając z okazji, że jestem w Internecie na żywo, chciałabym pozdrowić Mamę, Tatę, oraz ciocię wraz z całą rodziną ;)
    nie widać tego, ale macham ręką!
    a na przepis nie mogę się doczekać!!

    OdpowiedzUsuń
  5. Nivejka5 listopada 2009 22:13

    West... Trójca czyli Trzy w jednym;))))
    Iw... Komisja wie co robi;) I zna się:)
    Maura... Zapomniałaś o sąsiadce z czwartego;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Stardust6 listopada 2009 00:50

    O jejkusiu kochaniutki, jakie ladne bimbaly!!! Ja do dzis na plesniak mowie "gornisiewicz" bo tak sie nazywal pan, ktorego zona piekla i on przynosil do biura 30 pare lat temu. I tak to sie plesniak gornisiewiczem ostal;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Nika6 listopada 2009 08:25

    Fakt:)Za taka nazwę pierwsze miejsce się należało:)gratulejszyn dla nagrodzonej:)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej