Zupa jak zupa

-
Latem gościłam moich starych znajomych ze śląska. Pamiętny kucharz, który szturmem zajął moją kuchnię i sprowadził mnie do roli przynieś, wynieś, pozamiataj, wrócił bumerangiem w postaci przesłanego na gadulca przepisu na cudną cebulową zupkę.
Zupa jak zupa, smaczna nawet bardzo… ale ostatecznie nie samą zupą człowiek żyje.
W tym konkretnym przypadku ważniejszy jest sam przepis... Nie do podrobienia. I musi być podany oryginalnie. Oto on:)

 


Zupa cebulowa Michała

Weź rosół lub wywar.  Cebule ile lubisz, pociąć i podsmażyć na patelni na oleju lub oliwie z oliwek lub margarynie lub na jakimś tustym.
Na jasno brązowo.
Wciepnoć do gorcka z wywarem i gotować jakeś 15 minut
Dodać abo dużo abo mało bazylii - jo dowom dużo
Potym zakitować klepom ( mąka z wodą) tzn zagęścić.
Dodać 1 śmietana lub jogurt, ale nie owocowy ino naturalny.
Zmiksować wszystko. Jeszcze do smaku sól i pieprz i gotowe.
Nalać do talerza wciepać grzanki i posypać tartom kyjzom
A grzanki się robi na patelni, abo w bratrurze (to takie urządzenie, co je w piecu pod palnikami i służy do pieczenia grzanek)
Wjysz co to je?
Jak ńy to zgaduj.

Zupa smaczna, przepis prosty i szalenie liberalny...Weź ile  chcesz, dodaj albo dużo albo mało, wszystko jedno czy śmietana czy jogurt... byleby nie owocowy...
Szkoda, że wakacje dopiero za rok. Bo już mi się chce tych śląskich specjałów:)

Komentarze

  1. Nika12 listopada 2009 12:59

    A czymu nie owocowy tyn jogurt? hihi:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown12 listopada 2009 13:36

    Kurteczka. Elegancko :))

    OdpowiedzUsuń
  3. Nivejka12 listopada 2009 16:31

    Nika... Nie wiem wiesz. Wypróbuj z owocowym i napisz jakie były wrażenia. Smakowe;)))
    Maura... Jak elegancko to chyba płaszczyk. Co?

    OdpowiedzUsuń
  4. Stardust12 listopada 2009 16:58

    No piknosci przepis:))) Lubie kazda gware, ale kiedys bylam w towarzystwie Slazaka, ktorego za cholere nie moglam zrozumiec:)))

    OdpowiedzUsuń
  5. iw12 listopada 2009 20:05

    Przepis jak marzenie!!! :))

    OdpowiedzUsuń
  6. ART-D13 listopada 2009 00:01

    Mniam mniam pyszności :)))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej