Blondynka

Ella, w wersji pospolitej, po prostu Elka poczuła wiosnę. I ją wdycha pełną, ledwie zakrytą piersią.
- Kobieto! Chcesz się przeziębić? - zawyłam teatralnie na widok dekoltu niepozostawiającego złudzeń, że reszta jest równie ponętna.
- Phi - phikneła potrząsając grzywą. Rozsiadła się i z wdziękiem założyła nogę na nogę, prezentując przy tym eleganckie szpileczki w kolorze strażackiej czerwieni.
- Nie phikaj mi tu, tylko bądź tak miła i zakryj nieco te wdzięki - rzuciłam jej babciny szal, którym z łaski na uciechę okręciła się, maskując nieco ponętności.
- Szkoda ci? - zapytała patrząc pogardliwie - Że nie możesz nosić takich dekoltów?
- Może ociupinkę. Ale spokojnie, dam sobie z tym radę. A na wypadek, gdyby umknęło to twojej uwadze to jesteśmy w placówce, bądź co bądź, oświatowej - odpowiedziałam na zaczepkę i nic nie mogąc poradzić na to że mnie natura znacznie mniej hojnie wyposażyła, poszłam sobie w regały. Porządki robić. A szanowna Elka, jak będzie miała ochotę to sama powie po kiego parasola zlazła z góry i siedzi. Zamiast jak każda porządna matka polka udać się w te pędy do domu i zająć świątecznymi przygotowaniami.
Po chwili usłyszałam tupanie szpilek... Ella poczłapała na zaplecze i podziwiała odbicie w lustrze.
- Ty chyba dawno nie widziałaś - powiedziała trenując wygibasy przedlusterne - Jak się nasze uczennice noszą.
- Owszem, widziałam. Ale co wolno wojewodzie to nie tobie pachnące mydełko. To raz. A dwa, to mamy świecić przykładem, a nie nagim biustem.
- Jak myślisz - zapytała nadal się wyginając - To prawda, że mężczyźni wolą blondynki?
- To ja mogłaby tobie zadać takie pytanie. Odkąd pamiętam zawsze byłam brunetką. Raz się na rudo zrobiłam. Z blondi to tylko z peruką eksperymentowałam, a to się chyba nie liczy.
- No ale tak teoretycznie? Też nie wiesz?
- Teoretycznie to podobno tak, ale na sobie nie sprawdziłam. A właściwie to o co chodzi?
- A bo wiesz, te wszystkie kawały... - powiedziała i wydęła wargi w geście "obrażam się na cały świat". Pewnie znowu zaparkowała jak... jak blondynka i kumplostwo miało ubaw.
- Po pierwsze, kawał to od brzózki do brzózki, a po drugie dowcipy, zauważ, że słowo dowcip podkreśliłam wężykiem, są o mentalnych blondynkach - powiedziałam wciskając grube, encyklopedyczne tomiszcze na miejsce mu przydzielone.
- Ale że jak? - Ella gapiąc się na mnie zatrzepotała rzęsami.
- A tak, że blondynka to nie kolor włosów, to sposób myślenia.

Źródło zdjęcia w sieci