Gucio

- Proszę! Nie wchodzić! - wydarłam się na całe zdarte, nauczycielskie gardło.
- Dobra - zamruczał pod nosem Nadworny i zaprzestał. Uporczywego walenia w drzwi i szarpania za klamkę.
Diabli nadali, a wiatr przywiał. Trochę nie w porę, ale jak już jest, trzeba wpuścić.
- Właź - uprzejmie zaprosiłam wędrowca, bynajmniej nie zbłąkanego, ale z całą pewnością mocno wściekłego. Mina z gatunku bagienno-grobowa, nie zapowiadała niczego przyjemnego.
- Pytać? Czy nie pytać?
- Pytaj. Oczywiście, że pytaj. A jak nie zapytasz to sam powiem. Ostatecznie po to tu przyszedłem. Tylko najpierw czegoś mokrego. Najlepiej kawy - Nadworny wyrzucał z siebie słowa z prędkością karabinu maszynowego. I błyskawice oczami ciskał. Niemając pewności, czy to przypadkiem nie ja go do takiego stanu doprowadziłam, ewakuowałam się przezornie na zaplecze. Celem zrobienia kawy. Oraz przeprowadzenia szybkiego rachunku sumienia.
- Nic nie przeskrobałam - pomyślałam, ale na wszelki wypadek dodałam do kawy kardamonu. W razie co to go udobrucha.
Nadworny, z miny nadal chmurny, posłodził i z wielkim zaangażowaniem mieszał. I mieszał. I mieszał... Nic nie mówiąc.
- Nie wczuwaj się tak w to mieszanie, bo dziurę wywiercisz - zwróciłam mu uwagę. Zapewniam, że najdelikatniej jak umiałam.
- Muszę się wczuwać - burknął pod nosem - Jestem wściekły. I mam do tego prawo.
- I co wywczuliłeś? - zapytałam. Podskórnie czułam, że jest gorzej niż źle.
- Że się wypisuję. To wywczuliłem.
No to mnie zastrzelił. Bronią palną krótką. Odkąd pamiętam, nigdy nigdzie nie należał. Do żadnej partii, stowarzyszenia czy związku. Nawet do Zuchów się nie dał zapisać. Zupełnie aspołeczny typ. Widząc mój wzrok błądzący za rozumem dodał;
- Ze związków damsko-męskich się wypisuję - ryknął - Mam dość bab. A najbardziej Zofii.
Ulala! Musiał nieźle narozrabiać.
- Tak definitywnie? Się wypisujesz?
- Na razie tymczasowo, do odwołania - wysapał ze złością - Nad dożywociem się jeszcze zastanowię.
- A właściwie o co chodzi? - zapytałam nieśmiało.
- Wiesz co, innym razem ci powiem - Nadworny rozsiadł się wygodniej. Widać napięcie powoli aczkolwiek skutecznie go opuszczało.
- Ty? - zainteresował się nagle - A co ty właściwie robiłaś? Jak mnie nie chciałaś wpuścić?
- Gucio! - odparłam.
- Co Gucio?
- Jan Kociniak
- Acha. Rozumiem. Innym razem...

PeeS. Maja - Ewa Złotowska