Inwentaryzacja

Patrząc na Zofię z jednej strony i na Nadwornego z drugiej, mam wrażenie, że gram w jakiejś kretyńskiej telenoweli. No i cacy! Tylko proszę mi jeszcze z łaski na uciechę powiedzieć gdzie jest moja rola? Co ja do jasnej higienicznej mam mówić?

Zofia przybyła w godzina porannych. Odstrojona jak kucharka na randkę z żołnierzem. Na głowie lakieru tona. Albo dwie nawet! Bo zważywszy na warunki atmosferyczne to powinno jej tę misterną konstrukcję zdmuchnąć, rozpirzyć i zakręcić w chiński paragraf. Nic z tych rzeczy. Zofia wygląda jakby dopiero co wyszła spod ręki podrzędnego fryzjera.
- Co jest? - zapytała od progu, strzepując krople deszczu z eleganckiego płaszcza za pół mojej pensji.
- Poniedziałek.
- Ty no! Wzywasz mnie po to żeby mi oznajmić poniedziałek? - Zofia zaperzyła się jak przekupka.
- Wzywać to ja sobie mogę hydraulika - powiedziałam spokojnie wskazując jej miejsce dokładnie na przeciwko - Ciebie poprosiłam o przybycie, a że akurat nie miałaś nic innego do roboty to przyszłaś.
Zocha popatrzyła na mnie podejrzliwie. Widocznie musiałam brzmieć i wyglądać przekonująco, bo z gracją klapnęła na krzesełku. I nawet nie bredziła nic o tym jaka to ona zajęta, zapracowana i że w biurze to wszystko na jej głowie.
- Kawy? - zapytałam.
- Nie. Herbaty. Masz białą?
- Tobie się Zocha w dupie poprzewracało, wiesz?! - powiedziałam z największym spokojem na jaki mnie było w tym momencie stać - Mam czarną. Życzy sobie? Pani?
- Dawaj - Zofia w geście przyzwolenia machnęła wypielęgnowanymi tipsami - I powiedz wreszcie co to za sprawa.
- Oj, zaraz sprawa. Tak po prostu chciałam pogadać, o starych polakach.
- Ściemniasz. Ale to nic. I tak w końcu powiesz co ci na śledzionie leży - Zocha wykazała się niesamowita przenikliwością. Byłam, ba, nadal jestem pod wrażeniem.
- No dobra - skapitulowałam i postanowiłam wyłożyć karty na stół - Tylko bez ściemy?
- Oczywiście - zapewniła mnie skwapliwie.
- Co ty tak naprawdę sądzisz o Nadwornym?
- Wiedziałam! - Zocha wrzasnęła i podniosła się z miejsca, pewnie dla lepszego efektu scenicznego (o ile to nadal ta telenowela kretyńska)- Jak niewiadomo o co chodzi to chodzi o Nadwornego!
- Przesadzasz! Zwykle chodzi o pieniądze. O Nadwornego tylko czasami.I nie zagaduj tylko zeznawaj.
- No wiesz... - zamyśliła się - sama nie wiem. Jak dla mnie to on jednak za bardzo męski jest.
- Tak? - zdziwiłam się. I wcale nie udawałam. zdziwienie było najszczersze ze szczerych.
- No bo wiesz, baby się za nim oglądają. I to wszystkie, bez wyjątku! - Zocha zaczynała się rozkręcać - A on, jak gdyby nigdy nic, każdej odpowiada, uśmiechy rozsyła. A jaki zdziwiony, że się wściekam!
- To dlatego ta depilacja?
- Dlatego! - popatrzyła na mnie spod oka i dodała z przekąsem - Ale, że ci powiedział? No no! Musi mieć zaufanie.
- Bo ma, ale to nieważne. Ja ci tylko powiem, do czego służą włosy na klacie. Chcesz?
- Gadaj - powiedziała na odczepnego pociągając łyczka herbatki z gustownej filiżanki w kwiatki.
- Otóż moja droga, włosy na klacie służą do liczenia. Liczysz. Zapisujesz. Po powrocie, dajmy na to z delegacji przeprowadzasz gruntowna inwentaryzację, i niech no się stan nie zgadza!
- Acha! - Zocha kiwała głową ze zrozumieniem. I nawet wyglądała na przekonaną, o słuszności teorii.
Mam tylko wątpliwości czy nie wrobiłam Nadwornego jeszcze bardziej....

Źródło zdjęcia w sieci