Modelka w podomce

W godzinach wczesnoporannych, przed pierwszą kawą, każda szanująca się Zołza jest wyprana z poczucia humoru. Się szanuję i to bardzo, więc za ludową Korę ani nawet za Kubę, wyspę jak wulkan gorącą nie mogę pozwolić, żeby mnie ktoś rozśmieszył.
No w każdym razie, dokładam starań...

Ptaki za oknem rżały radosny hymn ku czci słońca wstającego, Zołza przeciągała się leniwie w pościeli w zielone orchidee w oczekiwaniu na pianie budzika, kiedy to zupełnie nagle i niespodziewanie sąsiadka postanowiła obwieścić światu, że już wstała... I że ma potrzeby. Bynajmniej nie fizjologiczne.
- Halooooooo! - wrzasnęła - Jest tam kto?
- Jest - odwrzasnęłam - A gdzie niby ma być o tej porze?
- A! Bo pukam i pukam i nic - powiedziała i wturlała się do środka.
- Stało się coś? - zapytałam usiłując jednocześnie zlokalizować miejsce porzucenia paska od szlafroka.
- Tak. Nie. To znaczy nie wiem - pani sąsiadka, wystrojona w wyjściowe dresy plątała się w zeznaniach.
- Siadaj - rozkazałam - Ja idę do łazienki, a ty się zdecyduj.
Widocznie problem z podjęciem jedynie słusznej decyzji był większy niż się można było spodziewać, albo po prostu nie chciała przeszkadzać w czynnościach nadających mi postać możliwą do pokazania światu zewnętrznemu. Podobna do ludzi, zmieniłam ciepły szlafrok na cieniutką podomkę w entuzjastyczne kwiatki i pomknęłam do cierpiącej na brak zdecydowania sąsiadki. Zastałam ją w pozycji żony Lota. Przeczesywała wzrokiem moją szafę.
- Khm - chrząknęłam znacząco.
- O! Jesteś już - powiedziała radośnie i przyjrzała mi się z olbrzymim zainteresowaniem - Bo widzisz... mam taki problem. Urodziny szefa dziś są i robi w pracy bibkę.
- A ty nie masz co na siebie włożyć?
- No! Skąd wiesz?
- W wiadomościach mówili - mruknęłam - To co chcesz pożyczyć?
- No nie wiem, nic mi się w oczy nie rzuciło. No chyba że... - powiedziała i znowu mi się przyjrzała.
- Że co?
- Potrzebujesz na dziś tej kiecki?
- Której? - zapytałam głupio bo z kiecek posiadam dwie, z czego jedna to balowa, a druga plażowa.
- No tej - powiedziała i wskazała paluchem na przedmiot swego pożądania.
- Tej? - zdziwienie osiągnęło szczyt i wybuchnęło. Salwą śmiechu.
- Jesteś pewna? - zapytałam przez łzy, jak już się nieco opanowałam.
- Jestem. I nie rozumiem co w tym takiego śmiesznego - nabzdyczyła się.
- Niby nic - powiedziałam okręcając się jak modelka na wybiegu - Tylko nie jestem pewna reakcji szefa i całej reszty, jak cię w podomce zobaczą...

Źródło zdjęcia w sieci