Zgaga

Gdzie kucharek sześć tam zero siedem zgłoś się, albo gość nagły i niespodziewany.

- A ty jak zwykle w kuchni - Osobista wyskoczyła niczym diabeł z pudełka. I przestraszyła mnie ciężko.
- A ty jak zwykle się szwendasz - powiedziałam, jak już nieco ochłonęłam - Naprawdę nie masz w sobotę wieczorem nic innego do roboty? I musisz mnie nachodzić?
Osobista, robiła sobie z mojego gadania jedno wielkie nic. Klapnęła na krzesło i moszcząc się jak kwoka w poszukiwaniu najwygodniejszej pozycji zażądała herbaty.
- Tylko w dużym kubku mi zrób, a nie w tym pizdryku co ostatnio.
- Jak sobie paniusia życzy. Nawet w wiaderku - powiedziałam kłaniając się dwornie. Tak naprawdę to ja nie wiem czy to było dwornie i zgodnie z etykietą, ale ona też się chyba na takich niuansach nie wyznaje. W każdym razie nie zwróciła mi uwagi że za nisko, czy że za mało zamaszyście.
- Co robisz? - zapytała pociągając nosem.
- Kroję - odparłam zgodnie z prawdą.
- Coś ty? - zakpiła Osobista - w Życiu Warszawy bym na to nie wpadła.
- Jako lokalna patriotka stawiam na Głos Kołobrzegu.
- Wiesz co? Za bardzo chcę wiedzieć co kombinujesz, żeby się kłócić.
Ponieważ ona uczciwie postawiła sprawę, to ja też uczciwie i zgodnie ze stanem faktycznym odpowiedział, że;
- Zgagę. Kombinuję.
Postawiłam przed nią największy kubek jaki miałam w domu.
- Acha. Zgagę. Rozumiem - przemawiała do mnie jak do niedorozwoja umysłowego. Każde słowo wymawiała niezwykle wyraźnie. Prawie jak w dowcipie o piłce do metalu.
- To cieszę się, że rozumiesz - powiedziałam i bez reszty oddałam się krojeniu.
- Po ilości cebuli śmiem domniemywać, że to jakaś pierońska zgaga będzie.
- A wiesz tego to ja nie wiem. Jak żyję zgagi nie miałam. Uczucie absolutnie mi nieznane. Ale z tego co słyszałam od osób bezpośrednio zainteresowanych, powszechnie dostępne bez recepty leki pomagają. Wiec chyba raczej z całą pewnością, nie pierońska.
- To ty potem tego nie jesz? - zapytała
- E... no co ty! Tego to ja bym sobie nie odmówiła. Smalec w dom dieta za próg. A odkąd mam ten sekretny składnik to już absolutnie sobie nie mogę odmówić - paplałam dorzucając pokrojoną cebulkę na patelnię - To powiesz z czym przyszłaś czy nie?
- Już myślałam, że uwierzyłaś, że na herbatkę wpadłam - mruknęła - Ale widzę, że czujna.
- Zwarta i gotowa - dokończyła za nią - Gadaj.
- Mam dwie wiadomości jedna lepsza od drugiej. Zacznę od lepszej. Odłóż to narzędzie ostre bo palca utniesz z wrażenia jak ci powiem - ostrzegła mnie lojalnie.
Odłożyłam. Może to się wydać dziwne, ale jestem bardzo przywiązana do swoich palców. Oraz do paznokci.
- Była u mnie Zofia, i ...
- ... i oznajmiła ci, że z Nadwornym koniec - dokończyłam za nią.
- Wiedziałaś? I nic mi nie powiedziałaś? - Osobista zrobiła urażoną minę - O tym, że postanowiła dać mu drugą szansę też wiesz?
- Ona jemu? - teraz to ja musiałam mieć durną minę.
- No! - Osobista triumfowała, że jednak udało jej się mnie zaskoczyć - I co ty na to?
- A ja na to, że co drugi głupi ma szczęście.
- Obawiam się, że nie rozumiem...
- Życiowy optymizm rozdają w drodze losowania. I Zocha wylosowała podwójną dawkę.

PeeS. Zgaga wyszła paluszki lizać:D

Źródło zdjęcia w sieci