Życzę sobie...

-


Z okazji Dnia Matki życzę sobie....
Być lepszą mamą:)

A teraz idę świętować.
Dostałam od dzieci to co tygryski i mamy - zołzy lubią najbardziej; kwiatki bratki i stokrotki, milion pięćset sto dziewięćset buziaków, tyleż uścisków i.... łubiankę soczystych i pachnących truskawek:)

Komentarze

  1. Neskavka26 maja 2010 17:28

    Truskawki????
    Łubiankę???
    Żartujesz,prawda?

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown26 maja 2010 19:54

    O rany! :)) Bosssko!

    OdpowiedzUsuń
  3. BrakNicka26 maja 2010 19:58

    A moja mam dzisiaj była raczej poza zasięgiem ;)...na szczęście są jeszcze komórki hihi...
    Najlepszego!

    OdpowiedzUsuń
  4. Pchełka26 maja 2010 20:52

    zaglądam tu często.,,tym razem się wpiszę..piękna odmiana na blogu..i to zdjęcie dzieciaków - cudne!!! nie wyglądają, na to, że mają Matkę 'Zołzę' i w dodatku z PeGeeRu. Pozdrawiam..będę zaglądać..Miłego wieczoru.

    OdpowiedzUsuń
  5. MajaK26 maja 2010 21:08

    ...cudne skarby :)....

    OdpowiedzUsuń
  6. Beata26 maja 2010 22:09

    a ja sliwki w czekoladzie (niestety czekolada niesmaczna:( ), fasolkę, która ma miec moje imię:) laurkę, sms, kubek dla mamy, a mama bede taka jak zawsze:)

    OdpowiedzUsuń
  7. zielinskabeata26 maja 2010 22:23

    nie nooo z takimi skarbami to
    świetowanie pierwsza klasa ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. zgaga26 maja 2010 22:36

    A ja dostałam prezent nie od dziecek, ale też przedni. Przez jeden dzień jestem dziś Królową!

    Fajne masz te ,,bąble''. Takie małe jeszcze....

    OdpowiedzUsuń
  9. Anonimowy26 maja 2010 23:31

    Smacznego! :)))

    Kobieta-po-30.

    OdpowiedzUsuń
  10. Jolanta Chrostowska-Sufa27 maja 2010 09:11

    Cudnie, cudnie, cudnie... jakie rozkoszne maluchy. A ja dostałam od mojej córci kwiatka wykonanego w przedszkolu. Nie pachnie, nie jest prawdziwy, ale łezka mi się zakręciła w oku. :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  11. Anulka27 maja 2010 11:33

    Ech, młode mamusie;-). Świętuję ten dzień już 18-sty(!) raz, w dodatku potrójnie, w dodatku do poniedziałku włącznie ;-). Ach, mamą być - czegóż pragnąć więcej?? ;-)))))))))))))

    OdpowiedzUsuń
  12. Gosia27 maja 2010 11:34

    Dobrze nam - mamom - tak :)

    OdpowiedzUsuń
  13. lelevina27 maja 2010 12:09

    niewątpliwe zalety wynikające z bycia mamą:) ja się zaopatrzyłam w truskawkowego "Kubusia" na razie:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Nivejka27 maja 2010 12:46

    Zdjęcie pochodzi sprzed kilki lat... Ot tak sobie przeglądałam wczoraj albumy:)
    Mam nadzieję, że wszystkie mamy spędziły ten dzień WZOROWO! czyt. tak jak sobie życzyły ich dzidzi; oglądały laurki, zajadały się kanapeczkami, truskaweczkami i oglądały specjalne spektakle:)
    Pozdrawiam wszystkie mamy i jeszcze nie mamy. Niech się święci dzień mamy! Bo drobie mamy, najlepsze co mamy to nasze dzieci. Dobrze że ja mamy!!!;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej