Koniec balu!

Kiedy facet nagle i niespodziewanie zmienia się z milastego misia w niedźwiedzia ludożercę znaczy, że ktoś mu nadepnął na ambicję. No, skoro leżała porzucona pod łóżkiem, w pozie niedbałej, to nie ma się co dziwić, że się znalazł śmiałek i przez przypadek, a może chcący, nadepnął.

Jego Nadworność raczył dać głos. Zaanonsował swoje przybycie za pomocą dobrodziejstwa cywilizacyjnego jakim niewątpliwie jest telefonia komórkowa. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że według posiadanych danych i serwisu informacyjnego Cylupa&company, niejaki Nadworny, poruszający się po drogach krajowych otuningowanym krwistoczerwonym autem, powinien był przebywać w dzikiej głuszy pod tytułem leśniczówka cioci Krysi (dalekiej kuzynki, drugiego męża rodzonej siostry szwagra stryjenki Heli).
- A jakie to ma znaczenie skąd i dlaczego? Włączaj ekspres - Nadworny przerwał serię natrętnych pytań, zarządził i jak gdyby nigdy nic, dał na spocznij. Lipiec, pełnia sezonu. Znając realia, oraz stan dróg wyliczyłam że będzie najwcześniej za godzinę.
- Zdążę zmienić tę powyciąganą koszulkę na coś nadającego się do pokazania. Z palcem w uchu - pomyślałam i machając naprzemiennie raz prawym raz lewym odnóżem przewieszonym fantazyjnie przez poręcz fotela oddałam się lekturze porządnego branżowego pisma traktującego o uprawie roli doniczkowej i okołotarasowej. Krok po kroku, metodą łopatologiczną, tłumaczyli; co, jak, z czym i do czego. Kobitka ze zdjęć zamieszczonych przez wydawcę, uśmiechała się przy machaniu gracką promiennie. Zupełnie jakby nie znała przyjemniejszych rozrywek.
- Skoro to taka bułeczka z masełkiem, to dlaczego, do jasnej kraciastej mnie wszystko usycha? - mruknęłam pokazując uśmiechniętej język.
- Co tam mruczysz? - Nadworny wobec języka wywalonego na widok publiczny zapomniał co to dobre wychowanie.
Otwierałam już paszczę w celu pouczenia gościa, że primo po pierwsze należy się grzecznie przywitać, zapytać o pogodę, stan zdrowia i dać buzi. Po drugie, też primo, to jakim cudem się tu znalazł, kiedy wedle kalendarza oraz znaków na niebie i ziemi powinien być zaledwie w połowie drogi?
Na widok wścieklizny malującej się na twarzy przybyłego, zrezygnowałam z tyrady.
- Kawy? – zapytałam.
- Noooooo…- Nadworny odpowiedział przeciągle i jakoś tak mało entuzjastycznie kłapnął na fotelu. Poczłapałam do kuchni prezentując wszem i wobec koszulinę niepierwszej świeżości.
- Żandarmeria śpi? – wrzasnął w ślad za mną.
- Jeśli nawet to już by nie spała – syknęłam znacząco, dając nazbyt wyraźnie do zrozumienia, że wścieka to on sobie może mieć, ale na robienie awantur to ja, mam karnet wykupiony w tym domu.
Nadworny zrezygnował z bojowego nastawienia. Nie miał szans. Byłam na swoim terenie i znałam okopy.
Kawa podziała rozluźniająco. W budowaniu atmosfery wzajemnego zrozumie niebagatelną rolę odegrał też serniczek z galaretką, którego szczodrą ręką urąbałam Nadwornemu niemały kawałek.
- Co się tak gapisz? – zapytał upychając w buzi ciacho.
- Zaraz gapisz. Czekam po prostu, aż wyrzucisz z siebie to z czym przyszedłeś.
- Aha – rzucił krótko i nie na temat – To czekaj dalej.
- Nie to nie – uniosłam się honorem. Dla spotęgowania efektu, że niby mam to gdzieś zadarłam nosa ku górze i sięgnęłam po poważne branżowe pismo z zamiarem zatopienia się w lekturze. Podziałało. Nadworny mlasnął, oblizał łyżeczkę i z prędkością karabinu maszynowego wyrzucał z siebie słowa. Cześć niecenzuralną pomijam. Z tego co nadaje się do powtórzenia zrozumiałam, że; wredna małpa, poszła w tango, Zocha, puściła w trąbę, zawiedziony, Zofia, frustracja, kac moralny, pucybut jeden, ja jej jeszcze pokażę, Cylupa, kamikadze(?), kreatura, telefonicznie.
Wywód zakończył się autorytatywnym stwierdzeniem, że
- Wszystkie baby są podłe!
- A chłopy wcale nie lepsze!– stanęłam w obronie przedstawicielek płci własnej, narażając się tym samym na błyskawice ciskane przez wściekłe oczy Niedźwiedzia Nadwornego – Swojego trzeba pilnować. I dbać. A nie!
- A nie co? – zapytał zaczepnie.
- A nie szwendać się samopas – odpowiedziałam na zaczepkę – Zocha swój honor ma. I jak się amator jej wdzięków trafił, to wymieniła na model mniej kręcący nosem.
- Phi! – Nadworny nabzdyczył się i miał za złe. Mnie, Zośce i całemu światu. Jak na obrażonego przystało, na znak protestu założył ręce na brzuchu i z miną dziecka, któremu odebrano łopatkę do piachu dodał – I tak miałem jej powiedzieć, że koniec balu.
- A! Rozumiem! – wydarłam się i wycelowałam w Nadwornego oskarżycielskiego palucha – A pieklisz się tak, bo ona była pierwsza?!

Ambicja, proszę Misia-Pysia to nie skarpetka. Trzeba nosić przy sobie, nawet w upał i sprawdzać czy jest na miejscu. A nie! Porzucać, a potem szukać winnego.
A w ogóle to od dziś chyba Nadworny będzie musiał w krawacie przychodzić. Może będzie mniej awanturujący się;)

Źródło zdjęcia w sieci