Dino(żarły)

Nieomylnym znakiem, że wakacje w pełni jest powolne aczkolwiek skuteczne wyjaławianie się trawnika. Po namyśle stwierdzam, że wyraz "się" jest zbędny. Trawnik albowiem wyjaławiany "jest". Dzieło zniszczenia dokonuje się codziennie poprzez bieganie, galopowanie, dzikie harce, tarzanie się oraz łupanie w piłę kopaną. Po takich zabiegach coś co kiedyś trawnikiem było zamienia się ni mniej ni więcej tylko w klepisko. Trudno. Dzieci swoje prawa wakacyjne mają. Moje i cała banda ich przyjaciół, którzy domową, starannie wypielęgnowana trawkę omijają szerokim łukiem w obawie przed gniewem rodziców, ogrodników, sadowników, krewnych, powinowatych... itede.
Kolejnym symptomem jest brak wyraźnych cech pozwalających odróżnić, które czyje. Na wszelki wypadek przepytuję brudasa podającego się za mojego syna, na okoliczność znajomości pieśni przedszkolnych i innych takich.
Zewnętrzne oznaki nie wskazywały na jakiekolwiek podobieństwo. Rano wychodził w błękitnej koszulce z czerwona piłką. To co stało miało kolor bliżej nieokreślony. Piłki nie stwierdziłam. Odpowiedział za to bezbłędnie na pytanie pomocnicze:
- Ulubione danie?
- Lizaki!- wrzasnął brudny mały człowiek i błysnął błękitnym okiem
- Możesz wejść - mruknęłam do osobnika który stał w drzwiach. Pewności, on to czy też nie, nabiorę jak wypiorę zawartość wraz z opakowaniem.

Dzisiejszy bród miał charakter archeologiczny...
- Mamo, a dinozaury żyły naprawdę? - zapytał Krzyś pałaszując bez entuzjazmu bułę z nutellą.
- Oczywiście - mruknęłam znad gazety porannej plamy...
- A ty je widziałaś? - dopytywał.
- No co ty! Przeginasz Młody! - obruszyłam się - Aż taka stara to ja nie jestem!
- Aha - ni to stwierdził ni się zgodził -To ja idę poszukać...
Jak powiedział tak zrobił. Zabawa w kreta trwała cały dzień... Mam przekopany ogródek warzywny, rabatę z kwiatkami (były sobie astry...) i dziury dosłownie wszędzie jak wzrokiem w zasięgu ogrodzenia sięgnąć. I jeszcze mam za swoje. Wszak mogłam interweniować. Albo przynajmniej zniechęcić do poszukiwać dinozaurzych gnatów.
Wykąpany i podobny do ludzi paleontolog amator przytulał już zmęczoną łepetynkę do podusi...
- Ciekawe kto urodził dinozaura... - zapytał miedzy jednym, a drugim ziewnięciem.
- Mama dinozaur - odpowiedziałam przygładzając sterczącą, synowską grzywkę.
- A nas kto urodził? - dopytywał.
- No ciebie to ja na przykład. Mnie babcia.
- Ale mnie się rozchodzi o wszystkich... I ciebie i babcie i wszystkie babcie. I dziadków. Może dinozaur? - zapytał, ziewnął, zatrzepotał rzesami i najnormalniej w świecie odpłynął...

Kto wie, może właśnie jestem świadkiem powstawania nowatorskiej teorii ewolucji? ;)
Dobrej nocy:)

Źródło zdjęcia w sieci