Skrytożerca!

-
P R R Z E P R A S Z A M Y   Z A   U S T R K I !!!

Jak Bloger jest głodny to niech powie. W życiu swoim nikomu jedzenia nie pożałowałam, to i Blogera mogę nakarmić. A takie podjadanie komentarzy, proszę Blogera, to bardzo niegrzeczne jest. I się może czkawką odbić, albo inną przypadłością upierdliwą.
Nie po to ja piszę, oni piszą, my piszemy, żeby Bloger wirtualnym językiem mlaskał i zabierał co nie jego!

Dla wszystkich pokrzywdzonych przez komentarzowego skrytożercę coś na uspokojenie...



PeeS. Iwa, Mała Mi, Basia, Artek, Anonim, Iza, Jack... zeżarło mi wasze pisanie:)

Komentarze

  1. Anonimowy6 lipca 2010 17:32

    u mnie już są, ale nie wszystkie. żre na chybił- trafił.

    OdpowiedzUsuń
  2. Akular6 lipca 2010 17:37

    Ciekawe czy się tutaj uda, bo u Iw, dwa razy już próbowałam i wszystko zeżarło;-(((

    OdpowiedzUsuń
  3. BrakNicka6 lipca 2010 19:10

    Zwróciło już? Bo u mnie oddało co zabrało :)

    OdpowiedzUsuń
  4. nieznajoma6 lipca 2010 19:45

    Właśnie wszędzie dziś czytam, że zeżarło komentarze! :/
    Mnie dłuższy czas nie było, to nic nie zauważyłam. Ale współczuję, to bardzo frustrujące!

    OdpowiedzUsuń
  5. Mijka6 lipca 2010 21:07

    nażarło się,teraz popluwa, ale tak jakoś przypadkowo:)

    OdpowiedzUsuń
  6. MajaK6 lipca 2010 21:10

    ..u Emmy moje zeżarło,zobaczymy tutaj :):)....

    OdpowiedzUsuń
  7. Monika6 lipca 2010 21:11

    Yhh, frustrujące te kłopoty z komentarzami, tym bardziej, że trudno znaleźć jakąś zasadę ://

    OdpowiedzUsuń
  8. Beata6 lipca 2010 22:29

    ja widzę w tym teorie spiskową, zżera tym co głosowali na Bronka:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nivejka7 lipca 2010 00:00

    Bloger jeszcze nie doszedł do siebie. Kaszle i wypluwa jakieś pojedyncze komentarze. te które nie zaginęły w ferworze walki adminów ze skrytożercą. Miejmy nadzieję, że mu przejdzie:)
    Pozdrawiam.
    PeeS. Witaj Myszko:)

    OdpowiedzUsuń
  10. nieznajoma7 lipca 2010 00:03

    Cesaria Evora pięknie się produkuje! :)

    OdpowiedzUsuń
  11. zgaga7 lipca 2010 00:15

    Ja chyba jestem nieapetyczna... A Cesaria jest wielka!

    OdpowiedzUsuń
  12. Stardust7 lipca 2010 01:08

    U mnie tez pozeral, ale potem rzygnal raz a porzadnie i wszystko wrocilo:)) Widocznie byly niestrawne;)

    OdpowiedzUsuń
  13. Nivejka7 lipca 2010 08:17

    Nieznajoma...
    Ech Casaria... Żywa legenda sceny! Po prostu czaruje głosem:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Nivejka7 lipca 2010 08:18

    Zgagao...
    Ty po prostu jako "anonim" pisałaś, a takich bloger nie ruszał. A bo to wiadomo kto i co? Może tajniak jaki;)

    OdpowiedzUsuń
  15. Nivejka7 lipca 2010 08:19

    Stardust...
    Pierdziu, grunt że wszystko wróciło do normy. Chyba...;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej