Blues

-
Kołobrzeg blues
łajba się kiwa,
A na tej łajbie
Zołza się kiwa;)

Koncert, koncert, koncert! Jesienny i bluesowy! I absolutnie fantastyczny...
W roli "chorego na bluesa" wystąpił, wiadomo - Sławek Wierzcholski. Ja i mnie podobni robiliśmy za publikę.
Charakterystyczne brzmienie, niebagatelny dorobek (17 wydanych płyt) koncerty z największymi w tej branży (B.B. King, Blues Brothers) wszystko to świadczy o niebatelnośći "Nocjen Zmiany Bluesa". A jak się do tego doda fakt, że owszem korzystają ze wzmaczniaczy, ale grają tylko i wyłącznie na instrumentach akustycznych no to ... poezja! Proszę państwa, poezja i rozkosz dla uszu, w których nadal mi brzęczy...

Komentarze

  1. Ania29 października 2010 22:57

    Zazdroszczę klimatu i atmosfery i przeżyć, bo ja na tego typu przeżycia to ostatnio łasa jestem :))))

    OdpowiedzUsuń
  2. Nivejka29 października 2010 23:23

    Przez jakiś czas musiałam się "obywać". teraz korzystam z każdej nadarzającej się okazji:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown29 października 2010 23:57

    Zazdroszczę!

    OdpowiedzUsuń
  4. zgaga30 października 2010 00:20

    Wprawdzie są już lepsi harmonijkarze ustni, ale ,,Nocna zmiana'' wiecznie żywa!

    OdpowiedzUsuń
  5. Nivejka30 października 2010 00:40

    Iva...
    Nie zazdrość, tylko się wybierz:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka30 października 2010 00:41

    Zgaga...
    No są, ale legenda robi swoje. No i na żywca lepszy odbiór;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Voluś30 października 2010 09:31

    Bardzo lubię Sławka. Dawno temu byłem na koncercie "Nocnej..." na Rawie Blues. Do dziś mam w uszach "Georgia on My Mind".

    OdpowiedzUsuń
  8. Czarny(w)Pieprz30 października 2010 09:33

    Ostatni raz na koncercie Nocnej Zmiany Bluesa byłam w 1987. Pamiętam do tej pory!:))

    OdpowiedzUsuń
  9. Unknown30 października 2010 10:05

    Czyli, można powiedzieć, że czujesz bluesa, Dziewczyno! :))

    OdpowiedzUsuń
  10. ziemianin30 października 2010 11:57

    uch odsłuchałem z wielką przyjemnością i ppobieżyłem do kuchni dalej pichcić teraz bardziej bluesowo

    OdpowiedzUsuń
  11. Wiedźma30 października 2010 13:36

    Bardzo ich lubię ;).

    OdpowiedzUsuń
  12. Pchełka30 października 2010 15:46

    uwielbiam na żywo..wieki nie byłam..wybieram się na koncert mojego brata..też blusują..buziak! aaaaa...sołso Ty!!! które wcielenie Twa jest prawdziwe???????????? mam na myśli fotki :)) Pozdrawiam. A.

    OdpowiedzUsuń
  13. Beatta30 października 2010 16:58

    Muzyka na zywo - bezcenna ;)

    OdpowiedzUsuń
  14. Beata30 października 2010 22:23

    każdy koncert na zywo wzbudza moja zazdrość:)

    OdpowiedzUsuń
  15. fire.woman31 października 2010 08:35

    Lubię ale na ich koncercie nie byłam, ale byłąm na Dżemie jeszcze z Ridlem hmmmmmm miłe to wspomnienia, pozdro

    OdpowiedzUsuń
  16. Paula31 października 2010 11:39

    mnóstwo tu u Ciebie inspiracji!

    pozdrawiam,
    Paula

    OdpowiedzUsuń
  17. Jakub Ruszniak31 października 2010 13:57

    Super. Też lubię blues'a :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej