Cuda, cudeńka!

Widziałam dowód na to, że cuda się zdarzają. Czarno na białym, drukowanym Timesem New Roman'em, względnie Arialem stało napisane, że coś było a nie jest. Gdybym nie to, to jako ten niewierny Tomasz... Za nico bym nie uwierzyła.

Uczeń jeden, nazwisko nie ważne, uczęszczał do szkoły podstawowej w mieście„B”. Do placówki integracyjnej. Był bowiem ten uczeń upośledzony w stopniu lekkim, na co on, rodzice i szkoła mięli odpowiednio pieczątkami i podpisami rożnymi opatrzone papiery. Opinia z poradni psychologiczno pedagogicznej była jednoznaczna. Upośledzenie. Zaleceń do realizacji od groma i ciut ciut.
Zarówno w sferze rozwoju intelektualnego jak i emocjonalnego.
Zalecenia widać były realizowane niezwykle sumiennie i starannie. Oraz z wielkim zaangażowaniem. Bardzo możliwe, że przez cudotwórcę jakiego, albo pedagogicznego geniusza. Dlaczego?
Bo było i znikło. Zdematerializować się nie mogło, bo jako takie jest niematerialne. Mimo, że w w opinii stało, że uraz okołoporodowy, że zanik czegoś tam itd...
Uczeń, o którym piszę, ozdrowiał cudownie. Minął uraz okołoporodowy. To co zanikło pewnie też powróciło na swoje miejsce, bo oto po ukończeniu integracyjnej podstawówki w mieście „B” znalazł się w nie integracyjnym gimnazjum w mieście „D”. Za uczniem przyszła też opinia z tej samej poradni psychologiczno pedagogicznej. Zupełnie nowa.
I tam, w tej opinii jest, że „nie stwierdzono zaburzeń umysłowych”, a wszystko dzięki owocnej i cudownej pracy pedagogiczno - wychowawczej. Ale, żeby nie było tak różowo, to do opinii, że jest cacy, dołączona była cała lista zaleceń typu:
- uczeń powinien siedzieć w miejscu oddalonym od bodźców rozpraszających uwagę.
- powinien siedzieć z dobrym, spokojnym uczniem,
- nauczyciel prowadzący zajęcia powinien zwracać się bezpośrednio do niego,.
- i ma popierać słowa gestem
i.. już sama nie pamiętam co.
W każdym razie jest to dowód, że cuda się zdarzają i że wcale nie jest do tego potrzebna woda z Lichenia.

Źródło zdjęcia: http://chomikuj.pl/Chomik2208