Dołek

Doły, dołki, rowy i inne przypadłości natury psychicznej nie biorą się znikąd. Jak ktoś bardzo chce to zawsze znajdzie pretekst żeby owego doła załapać. I tylko od niego zależy czy będzie go w sobie pielęgnował czy z miejsca chwyci byka za rogi. Zasypywanie albowiem, najlepiej zacząć od zaraz. Z marszu.
Recepta jest prosta; zadzwonić po pogotowie antydepresyjne. I zdać się na nie. W opcji full wypas można jeszcze rozpalić entuzjastyczny ogień w kominku. Zwłaszcza jak pogotowie ma naturę ciepłolubnego piecucha.

Tak właśnie zrobiła Osobista. Chwyciła za telefon i zadzwoniła w chwili, kiedy zastanawiałam się co zrobić z tak uroczo zapowiadającym się wieczorem. Bo tak; lekcje odrobione, dzieci nakarmione, kuweta ogarnięta, a Książę Małżonek mocno zajęty analizą wyników trzeciej czy też jeszcze niższej ligi, ogania się ode mnie jak od natrętnej muchy. Nic więc dziwnego, że telefon od Osobistej oboje przyjęliśmy jak zbawienie.
Zaopatrzona w butelkę greckiego antydepresanta, pognałam zasypywać dołek natury bliżej nieokreślonej. Domniemanie jakoby przyczyną była szaro-burość zaokienna należy włożyć między bajki. Osobista w nosie ma pogodę i jej kaprysy. Dołek musiał mieć przyczynę głębszą. Na przykład "nie mieszczę się w nowe spodnie", albo "idiota który wymyślił pieniądze powinien jeszcze wymyślić maszynki do ich produkcji".
Po rytualnej wymianie uścisków, uprzejmości i uszczypliwości, rozsiadłyśmy się na przygotowanych uprzednio poduchach. Gapiąc się bezmyślnie w płomienie liżące bezwstydnie dębowe polana pozwoliłyśmy się szczypać. W język. Wino okazało się być lekko, naprawdę delikatnie musującym.
- Próbowałaś kiedyś trzymać język w kieliszku? - zapytała Osobista i natychmiast, nie czekając na odpowiedź zademonstrowała sztuczkę i zabełkotała uroczo z odmętów naczynia - Nesamofite uszczuście.
Tym samym wywoła. Ducha Wspomnień...

***
- Co tu się dzieje? - podejrzliwie zapytała babcia wchodząc do salonu odnowy biologicznej. Z przyczyn natury oczywistej na wspomniany salon została zaadoptowana łazienka. Nie odpowiedziałam, bo przecież widać było, nawet bez okularów, że obracałam resztki miesięcznego kieszonkowego w namiastkę luksusu.
- Zadałam ci pytanie, moja panno - babcia nie dawała za wygraną. Dowartościowała mnie tą "panną". Nie mogłam tylko zrozumieć co ona właściwie robiła w salonie, to znaczy w łazience. Na czas akcji wybrałam godziny lekko popołudniowe, kiedy to wedle wszelkich znaków na niebie, ziemi i zegarku wszyscy powinni być w pracy.
- Nic się nie dzieje. Kąpię się - odpowiedziała przybrawszy wcześniej pozę i minę kobiety światowej. Rząd butelek po luksusie produkcji krajowej stał karnie wzdłuż wanny. Dla efektu do kąpieli, z braku płynu, dodałam szamponów (różnych) i profesjonalnie rozbełtałam wszystko ręką do uzyskania piany pachnącej pomarańczowym piwem z nutą jajka i tataraku. Gdzieś na świecie podobno bywały szampony o zapachu zielonego jabłuszka albo róży. U nas był piwny, jajeczny, tataro-chmielowy i znienawidzony pokrzywowy.
- W wannie? - głupio (sorry babciu;) zapytała. Znaki zapytania widoczne w oczach mieszały się z rozbawieniem. Zupełnie dla mnie niezrozumiałym.
- No a gdzie? - zapytałam myśląc jednocześnie o tym, że muszę wyglądać bajecznie. Innej opcji nie brałam pod uwagę. Z kucyków zrobiłam sobie gustowny koczek (panienka na gazetowej fotce tak miała) Trochę mi tylko kokardy przeszkadzały, ale nic to, jak mawiał mój ówczesny idol, mężczyzna mały wzrostem ale wielki duchem. W gazecie napisali, że kąpiel w bąbelkach działa regenerująco i pobudza zmysły. Regenerację sprawdziłam w słowniku więc byłam mniej więcej zorientowana. Kwestia zmysłów pozostała zagadką. Niezwykle tajemniczą. Niemniej czymkolwiek te zmysły by były, właśnie ich jako kobieta światowa, pławiąca się w luksusie doświadczałam.
No to dlaczego babcia się śmiała? Coraz głośniej? Może też nie wiedziała co to zmysły?

***
- Zmyślasz?! - Osobista ni to zapytała ni stwierdziła fakt.
- No co ty?! Nie wierzysz mi?! - oburzyłam się niemal święcie i gotowa byłam się obrazić, na śmierć, życie i na greckie musujące. Oraz na Osobistą naturale, że śmie poddawać w wątpliwość moje zeznania z przeszłości durnej i bynajmniej nie chmurnej.
- Powiedzmy, że mam wątpliwości - odpowiedziała i wybuchnęła śmiechem. I znowu nie wiem dlaczego. Czyżby nie znała pojęcia zmysły? Bo raczej nie chodzi o; kąpiel, bąbelki, regenerację, wannę i szampon.
- Jak sobie chcesz - stwierdziłam wyniośle, odnotowując jednocześnie fakt, że dołek poszedł w zapomnienie - Powiem ci tylko, że kąpiel w bąbelkach to rozkosz. Nawet jeśli z konieczności jest to tylko "Ptyś"*)

*) W czasach głębokiego PeeReLu, "Ptyś" był bardzo ekskluzywnym napojem gazowanym;)

Z góry przepraszam, ale nie wiem skąd mam zdjęcie. Ładne prawda?:)