Kontrola

Jestem niemal pewna, że Zofia w prostej linii pochodzi od rzymskich Furii. Wyrysowanie drzewa genealogicznego rodu Cylupów z Cybulina poczta Kurowo Wielkie byłoby  wyzwaniem niebagatelnym. Wszak dokopanie się do mitycznych przodków Zofii to mordercza robota...
Wzorem mitologicznych krewnych po kądzieli, Zofia wdarła się niczym burza. Wyglądała groźnie. Zmarszczone czoło, zaciśnięte usta, zwichrzona misterna konstrukcja na głowie i rozchylone poły czerwonego płaszcza nie wróżyły niczego dobrego.
- Co się gapisz? - zapytała zaczepnie.
- Ja? - zapytałam idiotycznie  ale na wszelki wypadek rozejrzałam się czujnie w poszukiwaniu osób trzecich w tym przypadku niepożądanych.
- No a kto? - wysyczała wściekle robiąc kolejną rundkę wokół regału z nowościami.
Stare przysłowie pszczół mówi, żeby nie drażnić lawa. Zamilkłam więc przezornie. Lwica natomiast nadal przemierzała niezbyt rozległą przestrzeń tupiąc przy tym złowrogo obcasami.
- Kontrolę miałam - wypaliła wściekle. I pomaszerowała w stronę zachmurzonego okna.
No! To wyjaśnia w zasadzie wszystko. Kontrola wszak najwyższą formą zaufania przełożonego względem podwładnego. Jest.
- I co? - zapytałam z pewna taką , chyba niepotrzebną nieśmiałością. Przecież przyszła żeby się wygadać. O, pardonsik; wykrzyczeć.
- To, że zmoczyłam. Se wyobrażasz? Ja! Zmoczyłam! - ryczała.
Nie chciałam jej martwić więc się nie odzywałam, ale to akurat byłam sobie w stanie wyobrazić. I to bardzo łatwo. Nawet bez potrzeby uruchamiania wyobraźni podsycanej czerwonym wytrawnym.
- No ale jak? - zapytałam zachowawczo. Życie mi jeszcze miłe.
- A tak, że źle rozliczyłam faktury - powiedziała nieco spokojniej. nadal jednak kontynuowała wycieczkę krajoznawcza po miejscu moje pracy. Była na wysokości mojego biurka kiedy zapytała;
- Pamiętasz ten festyn? Ten który moja firma robiła w czerwcu?
- No jak przez mgłę - odpowiedziałam
- A widzisz! - krzyknęła triumfalnie - To było tak dawno, że ja też prawie zapomniałam! Ale jak tylko zobaczyłam fakturę to mnie oświeciło. Miała takie śmieszne kolczyki. ładne ale śmieszne - Zocha uśmiechnęła się do biżuteryjnych wspomnień.
- Ta faktura? - rzuciłam absolutnie bezsensownym pytaniem, ale przy pannie Zosi z Cybulina wszyscy dostają poplątania zmysłów.
- Nie. ta babka co mi ją, to znaczy fakturę wystawiła - powiedziała patrząc z politowaniem - Dobrze się czujesz?
- Oczywiście - zapewniłam szybko. Chyba uwierzyła bo cofnęła rękę, która niechybnie miała zamiar sprawdzić czy aby nie gorączkuję.
- Ta faktura była za usługę wyświadczoną. No wiesz najpierw umowa o dzieło a potem faktura. babka robiła takie show z bankami mydlanymi. Pamiętasz?
- No. Ale nie rozumiem o co chodzi. za dużo jej zapłaciliście?
- Nie. To znaczy nie wiem. Bo on, ten kontroler powiedział, że umowa była źle skonstruowana. Że powinniśmy się z babką rozliczać nie za pokaz tylko do baniek. Wypuszczonych...
- Nieeeeee... Wkręcasz mnie - prawie się roześmiałam.
- Nie - Zofia zaprzeczyła twardo i bez cienia uśmiechu - Inny zarzut dotyczył faktury za spraye do malowania włosów. Powinniśmy go rozliczać na...
- Psiki? - zapytałam z niedowierzaniem
- Skąd wiesz? - tym razem to ja zaskoczyłam Zośkę.

Ta Zocha to się chyba z wiśni urwała. Przecież to oczywista oczywistość, że kontroler musi się popisać. On też ma jakichś przełożonych.  I jest od tego żeby znaleźć! Dziurę w całym...

Źródło zdjęcia: www.yunphoto.net/pl