O kruku...

... który jak wiadomo krukowi oka nie wykole. Inaczej rzecz się ma z rodzeństwem. Bo nikt tak skutecznie nie potrafi zwichnąć dobrze zapowiadającej się kariery artystycznej jak młodszy brat...


- Nie! - stanowczo odmówiłam wykonania polecenia pani przedszkolanki, która z konieczności robiła również za reżysera. Może by ją to nawet bawiło gdyby nie miała do czynienia ze zmanierowanymi artystami.
- Bo? - pani pytała po dobroci.unosząc jednocześnie ku górze brwi mocno podkreślone kredką w kolorze kruczo czarnym. Przy blond grzywce nadawało jej to nieco groteskowego wyglądu.  Groźne gesty mimiczne na nic się  jednak zdały. Byłam nieugięta. Na szczęście mój partner, odtwórca głównej roli męskiej był tego samego zdania co ja.
- Bo my proszę  nie będziemy tego robić - kolega, Robert mu było, poparł mnie jak na dżentelmena przystało.

Pani była zrezygnowana. Do premiery zostało ledwie kilka dni, a odtwórcy ról tytułowych stają okoniem.
- Dlaczego? - zapytała niemal błagalnym tonem?
- Bo oni się z nas śmieją - powiedzieliśmy prawie jednocześnie wskazując oskarżycielsko na resztę grupy. Ponieważ miałam już za sobą sukcesy na niwie artystycznej i główna rola była mi dana niejako z rozpędu, mogłam sobie pozwolić na dyktowanie warunków.
Fochy nie były o jakiś bzdet nieistotny typu brudne lustro w garderobie czy kostium źle dopasowany. Ona, ta afera miała podłoże seksualne! W scenariuszu stało jak byk, że Jaś- Robert i Małgosia - jak znużeni szwendaniem się po lesie zajrzeli do domku Baby Jagi, zeżarli jej zapasy pierników i bezczelnie poszli spać.  Do  łóżka znaczy się. Fakt, że mebel należał do jędzy zwanej Jagą nie jest tak istotny jak to, że łoże występowało w liczbie pojedynczej i nijak nie chciało się rozdwoić. No to chyba normalne, że nie chcieliśmy co nie? Jasna sprawa, że szanująca się panna sześcioletnia nie pójdzie do łóżka z pierwszym lepszym facetem, nawet jeśli był równym jej artystą. I  miał najprzystojniejsza buzię w całym przedszkolu! Zresztą, jak już wspomniałam, stanowisko kolegi Roberta było identyczne.I trwaliśmy przy swoim murem zupełnie ignorując, prośby, groźby i wreszcie błagania zrozpaczonej właścicielki blond grzywki.
Koniec końców, scena łóżkowa została po cichu usunięta ze scenariusza, a nasze cnoty uratowane.

A teraz o katastrofie...
... do której by zapewne nie doszło gdyby aktorzy drugoplanowi nie wykazali się tak rażącym brakiem profesjonalizmu.

Baby Jaga miała straż przyboczną w postaci Kota i Kruka. Zaszczytną rolę czarnego ptaka powierzono mojemu młodszemu bratu. Pojawiał się na scenie kilka razy, ale  kwestię mówioną miał dopiero pod koniec drugiego aktu. W  odpowiednim momencie, po tym jak Baba planowała mord na niewiniątkach, miał wkroczyć na scenę i powiedzieć;
 - Krau, krau, jak już Jasia sobie zjemy, to Małgosię upieczemy. Krau, krau.
Prawie wszystko szło cudownie. Tylko raz się pomyliłam, a Robert tylko raz zwrócił się do mnie po imieniu zamiast użyć scenicznego...
Napięcie sięgało zenitu, widownia  w trosce o los biednych dzieci drwala obgryzała paznokcie. Baba Jaga właśnie kładła mojego Jasia na łopatę, kiedy na deski prowizorycznego teatru, zgodnie ze scenariuszem, wkroczył kruk;
- Krau, krau,,, - powiedział, usiadł na scenie i radośnie zamerdał  nóżkami.
- Jak już Jasia... - sufler bez budki podpowiadał dobrze słyszalnym dla ogółu szeptem. Kruk nie reagował. Ściągnął duszną maskę z twarzy i rozglądając się po sali w poszukiwaniu rodziców oświadczył wszem i wobec;
- Ja już się zmencyłem!

Może się to wydać dziwne, ale mimo niefrasobliwości co poniektórych artystów, spektakl okazał się być sukcesem. Wielkim! Zniechęcił mnie jednak skutecznie do dalszych tego typu przedsięwzięć. Aż do liceum... ale o tym innym razem;)

Źródło zdjęcia : http://www.olito.pl/index.php?main_page=product_info&cPath=10&products_id=116