Śpiewać każdy może...

Pamiętacie jak pisałam, że z dziećmi trzeba ostrożnie? Bo bestie z nich sprytne i pamięć mają słoniową? No to niestety... po raz kolejny okazało się, że miałam rację.

Poniedziałek to najgorszy dzień. Między innymi dlatego, że w kalendarzu występuje zaraz po niedzieli (dwóch tygodniach lenistwa to mógłby w zasazie wcale nie istnieć).
To również dzień katastrof natury medycznej. Przychodnie pękają w szwach.
Po byle receptę, za Chiny nawet gdyby były kapitalistyczne bym się nie wybrała. Z chorym dzieckiem jednak żartów nie ma. I mus iść. Tym jesli widmo epidemii rodzinnej zaglada w oczy.
Na korytarzu kolejka na dwa magazynki. O miejscu siedzącym można co najwyżej pomarzyć. Dzieciom to w zasadzie nie przeszkadza. Fajnie jest. Koledzy też przybyli zwabieni wizją otrzymania od pana doktora pieczątki z misiem albo klauniego noska (piłeczki kauczukowe się skończyły;)
Po kilkunastu próbach spacyfikowania towarzystwa, które wyglądało na cudownie ozdrowione, wreszcie się udało. Ściślej; to oni zmęczeni gonitwą między nogami pacjentów, dali za wygraną, ale kto by tam się szczegółów czepiał. Najważniejsze, że w końcu i nareszcie siedli na tyłkach i  wizja chirurgii urazowej odpłynęła w  siną dal. Nie ma jednak nic za darmo. Zaczęli śpiewać.
Urocza koleżanka mojego synka, która przybyła w towarzystwie mamy i nobliwej aczkolwiek całkiem sprytnej babci rozpoczęła koncert od pieśni powszechnie znanej. Z młodej piersi wyrwał się przebój sprzed lat
- Jesteś szaloooooooona! Mówię ci... - ryczała pannica nawet dość  melodyjnie. Mamusia i babcia wyprażyły biusty i z dumą spoglądały na pociechę.  Zachęcona sukcesem artystka zaczęła śpiewać kolejny, znacznie młodszy hit rozgłośni radiowych;
- Będę brał cie w aucie...
Chyba zrobiło się gorąco. Grzać mocniej zaczęli czy coś w tym rodzaju. W każdym z twarzy obu pań zniknęła duma. Jej miejsce zajęły cudne rumieńce.
- A wiesz co moja  mama śpiewa? - mój młody też zapragnął  pochwalić się umiejętnościami wokalnymi.
- Nieeee - artystka zakończyła popis i pokręciła przecząco głową - Zaśpiewaj - zażądała.
- No to moja mama śpiewa tak ; Kto nam zabroni wracać do domu raaaaaaaaaano? Drzwi są zamknięte, tata zajęty maaaaaaaaamą.
Faktycznie gorąco się jakoś  zrobiło.
- Uffffffff - sapnęła lokomotywa i żwawo ruszyła w kierunku otwierających się właśnie drzwi gabinetu.

PeeS. Uprezdzając spekulacje informuję, że alarm okazał się być fałszywym;)

Źródło zdjęcia: http://likaimy.blox.pl/html