Listy do Julii

"A gdyby -  to dwa kompletnie neutralne słowa, które będąc w parze, mogą dręczyć nas do końca życia..."

Komedie romantyczne rządzą się swoimi prawami. Po pierwsze, co nie ulega wątpliwości, muszą być romantyczne. Po drugie, zawsze jest jakiś on i ona, których scenarzyści wikłają w sytuacje nie tyle dziwne co mocno naciągane. Po trzecie, ma być śmiesznie. Przydałoby się też po czwarte; oryginalnie i nieprzewidywanie.
Jakie są "Listy do Julii"?
Punkt pierwszy dotyczący romantyzmu spełnia normy w dwustu a nawet trzystu procentach. Trudno o bardziej sprzyjającą scenerię niż Włochy, Weronę i najsłynniejszy balkon świata. Rzecz albowiem dzieje się, przynajmniej na początku w mieście najsłynniejszych szekspirowskich kochanków. Potem oczyma kamery przenosimy się tam gdzie pachnie bazylią, oliwą, pomidorami i najlepszym winem.


 Ich pięcioro... czyli Galimatias z którego oczywiście musi coś wyniknąć.
Ona- Sophi, jeszcze nie odkryta i niedoceniona gwiazda amerykańskiego dziennikarstwa. On - Victor kucharz, pretendujący do miana najlepszego w Nowym Yorku. Wszystko byłoby cacy gdyby tych dwoje nie wpadło na genialny pomysł udania się w podróż przedślubną. Niestety scenarzysta chciał inaczej. Zaraz po przybyciu do Werony okazało się, że ich pojęcie wspólnie spędzanego urlopu jest skrajnie różne. I dobrze! Gdyby nie to, akcja nie mogłaby się rozwijać.
Podczas gdy Victor ugania się za winem i nowymi przepisami, Sophi zaprzyjaźnia się z kobietami będącymi sekretarkami szekspirowskiej Julii. Zaraz pojawia się inna Ona, Cler - której list do Juli cudem odnalazł się po 50-ciu latach.Trzecia jest angielką, kobietą z przeszłością, po przejściach i ... przystojnym wnukiem Chalim, który nic a nic nie cieszy się z tego, że babka postanowiła odnaleźć szczenięcą miłość. Wręcz przeciwnie. Ma za złe jej i tej całej zmanierowanej amerykance, której się zachciało bawić w orędowniczkę miłości wiecznej i romantycznej.

A dalej już wiadomo...
Wspólna podróż po bajecznie urokliwej Italii zbliża. Początkowa niechęć, a nawet wrogość przeradza się w romantyczne uczucie któremu na przeszkodzie stoi ocean dzielący Europę od Ameryki i niejaki Viktor.
Komedia romantyczna rządzi się jednak swoimi prawami i wszytko musi się skończyć happy endem. Cler odnajduje Lorenzo. Sophi i Charliemu tez scenarzysta zgotował równie radosne zakończenie. Wszyscy zapewne żyli długo i szczęśliwie i nigdy nie zabrakło im doskonałego włoskiego wina..

Kwintesencją filmu jest zdanie z listu Jaki Sophi w przypływie weny napisała w imieniu Julii do Cler;
"A gdyby -  to dwa kompletnie neutralne słowa, które będąc w parze, mogą dręczyć nas do końca życia..."Gdyby... Sophi nie napisała, Cler nie przyjechała... No właśnie!


Gdyby nie krajobrazy niezwykłej urody, film można by uznać za zupełnie przeciętny. Bez ochów, achów i palpitacji serca. A aspekt komediowy w zasadzie nie istnieje.
Niemniej obejrzeć warto. Mimo, że z góry wiadomo co będzie dalej.
***

reżyseria:	Gary Winick
scenariusz:	Jose Rivera,Tim Sullivan
premiera:	11 czerwca 2010 (Polska) 2010-06-11 25 kwietnia 2010 (Świat) 2010-04-25
produkcja:	USA
gatunek:	Dramat, Komedia rom.