Sposobem Go! Sposobem!

Pewnego dnia, pewna Zołza myślała, myślała, myślała... aż wymyśliła. Że główną wadą kotów jest to, że nie potrafią szczekać. I nie merdają radośnie ogonkiem.
Tak oto w zołzinej głowie narodził się pomysł pod tytułem "Kupimy sobie pieska".  Małego, białego i bez łat. Myśl kiełkowała  nieśmiało, by w rezultacie wybujać jak tulipany na wiosnę.
Pozostał tylko drobny szczegół; Książę Małżonek. Jakoś go trzeba przekonać. Najlepiej sposobem...

Faza Pierwsza - Przygotowanie gruntu.

- Ty zobacz jakie cudo! -  wrzasnęłam ile sił w nadwątlonym pedagogiczną bądź co bądź pracą gardle. Nieco niefortunnie się złożyło, bo ruchliwe skrzyżowanie nie jest najlepszym momentem do wprowadzania w czyn pomysłów. Trudno. Skoro się powiedziało "p" jak pieska posiadanie trzeba działać i chwytać. Okazje się nadarzające.
- Gdzie? - wysyczał wściekle, Książę chwilowo uwięziony w szoferskiej profesji. Mocno ryzykowny manewr wykonał dosłownie w ostatniej chwili. Wszystko ze zdziwienia. W zasięgu wzroku żadnego cuda, nijaka  blond piękność z nogami do samego tyłka nie spacerowała.
- W tamtym aucie. Już odjechał. Miał takie cudne oczy... - rozmarzyłam się na znak protestu.
- On? Facet? - podejrzliwość walczyła z chęcią mordu za "prawie" otarty błotnik.
- A tego to nie wiem. Bardzo możliwe, że suczka.
- Aha - mruknął w odpowiedzi.
I to by było na tyle. Przecież nawet dziecko wie, że nie można przeginać. I że grunt należy przygotowywać, długo, wytrwale i dokładnie, nie szczędząc sił i pomysłów.


Faza Druga - Osaczenie (długofalowe)
***
Przekupione podwójną porcją lodów dzieci, bez trudu dały sie przekonać, że jedyny film  jaki mają ochotę w ramach cotygodniowego kina domowego obejrzeć to "Zakochany kundel".
- Zabawne te psiaki co nie? - zagadnęłam z gębą pełną śmietankowo-bakaliowej słodyczy.
- No - inteligentnie odpowiedziało Książątko nie odrywając wzroku od ekranu.
***
- Podobno są takie psy które świetnie sprawdzają się w walce z kretami. Dziwne nie? - powiedziałam niby od niechcenia, podając jednocześnie Książątku łopatkę i grabki.
- Tak? - zainteresował się. Ostatecznie ile można się bawić z krecia familią w ciuciubabkę! - A co to za rasa?
- A nie wiem - mruknęłam żeby nie przedobrzyć.
- No to sprawdź - padł rozkaz przed wymarszem - Może byśmy takiego kupili? Co?


Faza Trzecia - Wykończenie

- Sprawdziłaś - Książątko najwyraźniej połknęło haczyk
- Sprawdziła, to jakiś terier, ale wybij sobie z głowy, że go kupimy. I tak wszystko na mojej głowie - prawie krzyknęłam, prawie teatralnie.
- No ale wiesz, krety... - Książę uwierzył że pomysł psa wykluł się w jego zwojach mózgowych. I o to chodziło! teraz tylko wykończenie ostateczne.
- Dobra - zgodziłam się łaskawie - Ale pod jednym warunkiem!
- No?
- Ty po nim sprzątasz!
- Załatwione - zgodził się bez szemrania.

(Według strategii sprzedaży, teraz powinno być "zamknięcie". Powinnam zapytać "to ile takich piesków mam kupić" Czasami jednak lepiej nie ryzykować, bo gotów powiedzieć, że po jednym na każdego posiadanego kreta;)

A co na to rodzina?

- Dzieciaki! - radosną wieścią trzeba się podzielić - Tata się uparł na psa. Kupujemy!
- Huuuuuuraaaaaaaa! - wyskandowała córcia.
- Psa? - synek patrzył podejrzliwie. I bez entuzjazmu - Ale dlaczego psa?
- A co? Nie chcesz? - dawno się tak mocno nie dziwiłam. Od tygodni słyszę pochwały na temat psa kolegi z grupy.
- Bo ja nie chcę psa. Ja chcę szczeniaczka!

Pees. W łaty też fajny;)

Źródło zdjęcia w sieci:http://stargardszczecinski.olx.pl/