O trupie

Z pamiętnika psa płci babskiej

Nie wiem co to trup, ale chyba nic przyjemnego. W każdym razie straszenie trupem daje znakomite rezultaty...
Wczoraj przyjechał Pan. I niby wszystko cacy. Podrapał mnie za uchem, ucieszył się, że merdam ogonkiem i pozwolił się polizać po rękach. Burza rozpętała się po kolacji.
- Dlaczego ten pies ma tak głupio na imię? - zapytał.
- Że niby ja? - pisnęłam cicho zupełnie nie rozumiejąc o co chodzi. Mnie tam się podoba. Pańci też. I jej koleżankom.
Pańcia wydawała się nie słyszeć. Wzruszyła ramionami i dalej uparcie piłowała pazury. Tak jakby nie mogła ich sobie pościerać na spacerze.
- Wiesz co? - Pan zwrócił się do mnie - Będziesz Maja!
Najwyraźniej uznał, że sprawa załatwiona. Zaczął mnie wołać "Maja, Maja...".  Pańcia chyba była innego zdania. Chyba na pewno. Wstała, popatrzyła krytycznie na pazury i powiedziała cicho aczkolwiek dobitnie;
- Nie.
- A tam - Pan machnął ręką  i za nic sobie mając prosto wyrażony protest postanowił pobawić się w tresera - Maja siad! Maja waruj!
- Powiedziałam nie! - Pańcia wykrzyknęła wprost do ucha pana który demonstrował siad. Już dawno umiem to robić, ale on o tym nie wie i wygłupia się zupełnie niepotrzebnie.
- A ja powiedziałem, że będzie Maja!- odwrzasnął Pan. I tupnął nogą. Efektu nie było bo papuć tylko lekko klapnął o te deski na które nie można sikać.
- Po moim trupie! Nie i już! - Pańcia poszła na całość. Zbladła, zacisnęła zęby i wyglądała na zdecydowaną. Żeby przejść w stan trupi jeśli tylko jej postulaty nie zostaną rozpatrzone. Pozytywnie rzecz jasna. Pan, niechętnie ale uznał się za pokonanego.
...a może po prostu nie chciał w domu trupa?