Dedykacja

Taki mały triatlon sobie wczoraj z dziećmi urządziłam; zjedliśmy pizzę, lody i paczkę żelków. Oraz powspominaliśmy...
- Mamo, a pamiętasz jak ci śpiewałem? - zapytał rozbawiony wspomnieniem o kościach "dinożarła" Krzyś.
- Abo to raz? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie, bo tak szczerze i tylko między nami to zapomniałam.
- Zapomniałaś! - Krzyś prawie się obraził. Na przeprosiny podsunęłam mu ostatniego żelka. Lekarstwo zadziałało ze skutkiem natychmiastowym i  łaskawie przypomniał okoliczności zajścia...
A było to tak...


Będąc pod ogromnym wrażeniem konieczności powrotu po ponad dwóch miesiącach laby do przedszkola, synuś przeżywał... Że będzie musiał rano wstawać, leżakować, słuchać się pani... To chyba ta trauma kazała mu przypomnieć sobie wszystkie wyuczone piosenki. Siedział sobie grzecznie na dywanie, układał jakiegoś potwornie potwornego potwora i nucił. Właśnie "leciała" piosenka, o mamie...

 "Dla mamy piosenka dla mamy...."

Trzeba przyznać, że ma słuch, małolat jeden. Zdolny ! (zapewne po mamie, no bo po kim??) Zaczęłam się właśnie rozczulać nad talentem wokalnym potomka. I karierę mu planować. Najpierw będą jakieś lokalne przeglądy... a potem Opole , Sopot, San Remo...
Aż tu nagle... rozległo się takie:

"prrrrrrrrrrrrrr"

Poszło serią! Prosto w dywan. A znaczyło ni mniej ni więcej tylko tyle, że dziecku po zupce fasolowej, którą go mamusia dziś uraczyła, żołądek pracuje...
Małoletni, nie przejął się gafą...I zanucił:

" Dla Mamy pierdzioszki, dla mamy...."

Wzruszyłam się od łez. I byłam pod wrażeniem. Kreatywności i szybkości reakcji w dostosowaniu słów piosenki do zaistniałej sytuacji. Oraz tego, że mamie dedykuje wszystko. Nawet "pierdzioszki".

Wszystkim mamom życzę, dużo ciepłych wspomnień...