Potomek

Siedzenie i machanie nóżką wychodzi mi najlepiej. Tak sobie przynajmniej naiwnie myślałam, dopóki nie odkryłam, że jeszcze lepiej idzie mi leżenie. I machanie. Pozycja zwana  horyzontalną daje więcej możliwości. Można się zorientować na problem głodu w w krajach trzeciego świata, a w przypadku zmęczenia zwojów mózgowych, zmienić na globalny deficyt wody.  Dla odmiany warto też przemyśleć kwestię ocieplenia się klimatu. 

Wykonywanie trzech czynności na raz (leżenie, machanie, rozmyślanie o głodującej afryce) wymaga dużej, a nawet jeszcze większej koncentracji. Nic więc dziwnego, że mi umknęło. Pukanie do drzwi. Dopiero przeraźliwy wrzask;

- Maaaaaaaaaamooooooo! - dochodzący gdzieś z górnych partii domostwa wyrwał mnie z zamyślenia.
- Czeeeeeeeeego?! - zapytałam równie przeraźliwie. I nadal machałam.
- Ktoś puka - poinformowało dziecko uczynnie, już tonem normalnym i szybko ewakuowało się w okopy.
Zwlokłam umęczone jeszcze nie zwłoki i poczłapałam, absolutnie bez wdzięku ku drzwiom wejściowym.
Człapałam długo mając jednocześnie nadzieję, że łazęga niezapowiedziana pójdzie sobie tam skąd przyszła. I może by to się ziściło gdyby to akurat nie był niejaki Nadworny naburmuszony w towarzystwie Uli. Ta z kolei była rozpromieniona jak poranek wiosenny.
- Jak powiesz "Wszelki duch" to cię kopnę w kostkę - Nadworny użył groźby karalnej.
- Jak mnie kopniesz  to ci oddam - odpowiedziałam na wypadek gdyby mu się  zapomniało, że odwdzięczanie się pięknnym za nadobnejest wpisane w zołzi kodeks honorowy.
- Jaka miła sielanka. Dzień dobry - promienna Ula wystąpiła w roli katalizatora. Biedactwo, jeszcze się nie przyzwyczaiła do utarczek słownych odwiecznie towarzyszących spotkaniom z Nadwornym.

- No to o co chodzi? - zapytałam państwa Nadwornych kiedy już zrealizowałam zamówienia natury konsumpcyjnej. Kawa, herbata, kakao, bawarka... Bawarka?
- O nic - mruknęła ciągle nabzdyczona "głowa" rodziny spoglądając na "szyję", która siedziała na fotelu w pozycji bardziej wygodnej niż eleganckiej i uśmiechała się świetliście.
- Jasne. Przechodziliście akurat i postanowiliście zajrzeć...
- No bo on się upiera przy Erneście, a ja wolałabym Tomka - Ula przerwała zmowę milczenia gładząc się jednocześnie po płaskim jeszcze brzuszku. Kwestia  bawarki niniejszym się wyjaśniła.
Zwykle nie angażuję się w tego typu spory. Tym razem jednak, skoro już zostałam nieświadomie wrobiona w rolę arbitra, wyraziłam swoją opinię. Jasno i rzeczowo.
- Czyś ty zgłupiał Nadworny? Ernest? Potomek zdecydowanie powinien mieć na imię Tomek. Rozumiesz?
Po-Tomek!
- A Twój tak nie ma! - naburmuszony zaatakował.
- Bo nie jest pierworodny - Ula przyszła z odsieczą zanim zdążyłam otworzyć usta.
- Właśnie! A gdybym miała jeszcze jednego syna to miałby na imię Kubuś...- wizja zasikanych pieluszek, zupek przecieranych i nieprzespanych nocy szybko wyleczyła mnie z chęci posiadania jeszcze jednego (po)tomka.
Nadworny popatrzył wzrokiem pod tytułem "I ty Zołzo przeciwko mnie?"
- Taaaaaaaa. A na drugie pewnie Puchatek? - kapitulował co prawda, ale to wcale nie było jednoznaczne z tym, że pozbył się złośliwości. Zwłaszcza względem kogoś kto nie poparł jego propozycji.
A co jeśli będzie dziewczynka?

PeeS. Zdjęcie, kiedyś dawno-dawno temu złowione w sieci...