Lodówka

Zofia Cylupa z Cybulina przede wszystkim lubi mieć. Mimo wszystko lubi też być. Głównie  w centrum zainteresowania. Jeśli zaś chodzi o mieć to najlepiej wszystko. Jeszcze lepiej jak w skład jej majątku trwałego wchodzą przedmioty lepsze, a w ostateczności takiego samego sortu co ma sąsiad, koleżanka z pracy albo  nie przymierzając ja.
Przyszła z samego rana. No może trochę później, gdzieś tak mniej więcej w okolicach drugiej kawy. I już od progu poznać było, że coś ją dręczy. Być może również męczy, ale to akurat było mniej widoczne. Zocha jednakowoż należy do takiego podgatunku homo który dopiero jak już ledwie co sapiens to się przyzna  o co chodzi i z czym ma problem doprowadzając tym samym przedstawicieli innych sapiensów do szału.
- Kawy? - zapytałam retorycznie i nie czekając na odpowiedź postawiłam na tacy drugą filiżankę. Odpowiedź jednak, ku mojemu wielkiemu zdziwieniu padła. Na dodatek nie taka jakiej się byłam spodziewała.

- Eeeee... Raczej nie. Czegoś zimnego bym się napiła.
Świat się kończy! Albo Cylupa nam się rozchorowała i to nie na gardło bynajmniej! Jak ją znam w życiu kawy i pacierza nie odmawiała! Tak sobie pomyślałam, ale zgodnie z życzeniem gościa odstawiłam filiżankę, schowałam spodek i łyżeczkę. W zamian postawiłam na tacy szklaneczkę z wodą. Mineralną, a jakże! Z góry albowiem założyłam, że Zocha jako osoba zmotoryzowana piwa nie pija. Ani innych napojów wyskokowych.
- Co ty? W piecu palisz czy ki czort? - zapytała ledwie umoczywszy usta w podanej wodzie - Gorąco tu jakoś.
Za oknem królowała szaroburość. Deszcz walił w szyby i ogólnie to pogoda nie rozpieszczała. A Zośce gorąco. Na potwierdzenie własnych słów zdarła z siebie cieniutki sweterek i wystawiła na widok publiczny ciało delikatnie aczkolwiek niezwykle równomiernie liźnięte nadmorskim słońcem.  Gdyby nie fakt iż pesel cylupowej córki jest mi znany posądzałabym ją o upał menopauzalny. W tej sytuacji  jednak sama nie wiedziałam.
- A nie masz przypadkiem trochę lodu? - zapytała patrząc mi prościutko w oczy.
- A przypadkiem mam... - mruknęłam w odpowiedzi i poczłapałam w kierunku lodówki wlokąc za sobą ogon w postaci  kroczącej za mną krok w krok Zośki. 
- A lodówka sprawna?
- Sprawna - pytanie nieco mnie zdziwiło. Wszak sprzęt jest prawie nówka. Tylko o tydzień starszy od cylupowego. Identycznego.
- Dobrze mrozi? - dopytywała dalej jak śledczy z wiejskiego posterunku.
- Jasne!  - powiedziałam  nadal nie przeczuwając niczego. Ot po prostu luźna rozmowa dwóch znudzonych życiem kur typu domowego. Na dodatek okazało się, że się za wcześnie pochwaliłam. Lód wziął był wyszedł.
- No tak - powiedziała zadzierając nosa - Nieprzepełniona to i chodzi.

A Cylupy się zbuntowała.  Wnioski;
- nie warto robić zbyt dużych zapasów
- zazdrość to straszna choroba

Źródło zdjęcia w sieci: http://www.mateuszszymczak.pl/2010/mezczyzni-gotuja-lepiej/