Moi drodzy...

-

... Blogerianie!

Zaprawdę powiadam Wam, sezon na ogórki trwa. I trwać będzie jeszcze kilka ładnych (mam nadzieję) tygodni. Niechże Was więc nie dziwi, że Grafomance padło na mózg i że się problemem niemuzykalnych ogórków zajęła. I nęka Mistrza pytaniem odwiecznym - Dlaczego ogórek nie śpiewa?



PeeS. Więcej rzecz jasna na Allarte:)

Komentarze

  1. Ada7 lipca 2011 20:03

    Ja jestem na etapie malin i wiśni :)
    Ogórki będą następne :))

    Pozdrawiam Nivejko :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown7 lipca 2011 20:21

    Tam gdzie normalnych uważa się za nienormalnych, gdzie bohaterowie nimi nie są,
    gdzie przyzwoitość jest nieprzyzwoita,
    gdzie dobry jest zły...
    tam tylko kiszony ogórek jest zawsze kwasny.
    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown7 lipca 2011 21:44

    ja w tym sezonie cieniutko z przetworami, ale za to gotowanie i pieczenie mi na mózg padło.

    OdpowiedzUsuń
  4. Beata7 lipca 2011 21:58

    bo tańczy:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Czarny(w)Pieprz7 lipca 2011 23:00

    Mój ogórek śpiewa i tańczy, a nawet pachnie jak prawdziwy bo jest z ogródka rodziców:)

    OdpowiedzUsuń
  6. scenki8 lipca 2011 01:42

    Ogórek, ogórek, ogórek, zielony ma garniturek :)

    OdpowiedzUsuń
  7. BrakNicka8 lipca 2011 07:37

    ...i czapkę i sandaaały... :D
    Strasznie mi się spodobało określenie "Blogerianie" zupełnie jak "Marsjanie" ;P

    OdpowiedzUsuń
  8. zgaga8 lipca 2011 22:54

    Taki z działki prosto, opiaszczony, z nieco kłującymi guzkami... Najwspanialszy!

    OdpowiedzUsuń
  9. Mijka9 lipca 2011 09:34

    po przeczytaniu stwierdzam,że jestem nienormalna,żaden tam ogórek,i bardzo jestem z tego dumna!

    a ogórek?
    głównie małosolny,bo jakby już mniej nudny i po obróbce..w sumie, po dodaniu napojów może nie ogórek śpiewa,ale ja na pewno:))))

    OdpowiedzUsuń
  10. Ewa P.9 lipca 2011 11:19

    Są nienormalni i nienormalni. Ci pierwsi sa fajni, ci drudzy mniej :))
    A czy ogórek zakansza?

    OdpowiedzUsuń
  11. Stardust9 lipca 2011 14:34

    A moje spiewaja i tancza kazaczoka:))

    OdpowiedzUsuń
  12. Anonimowy9 lipca 2011 22:40

    przedwczoraj zakisiłam , moje nie tańczą i nie śpiewają . Boże gdzie ta moja wyobraznia ( na wakacjach ?)Dzidka

    OdpowiedzUsuń
  13. butterfly9 lipca 2011 23:35

    No tak. Nienormalny człowiek i normalny ogórek. A może moralny ogórek ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej