Zaczęło się od kółka (2)

- No to kiedy zaczynamy? - zapytał taki jeden nazwijmy go Znajomym, który przybył bynajmniej nie z wizytą kurtuazyjną, i nie przejazdem ale po prostu w celu jak najbardziej rekreacyjnym.
- Co? - odpowiedzieliśmy pytaniem na pytanie. O dziwo zgodnie.
Znajomy wzruszył ramionami jak przystało na  beztroskiego luzaka, którym niewątpliwie był, jest i takowym pozostanie na wieki wieków, odstawił kubeczek z , a raczej po kawie i popatrzył jak na ufoludków.
- No budowę - powiedział całkiem serio. Równie  na serio oczekiwał odpowiedzi - Mam trochę urlopu, mogę pomóc - dodał ofiarnie.
- Dzięki stary - ozwało się Książątko i podrapało w łysinkę (delikatną) - Problem w tym, że my nie mamy zamiaru niczego budować.

- Bo? - Znajomy zapytał jakby od niechcenia. I z nuta niedowierzania. W głowie mu się jakoś zmieścić nie mogło, że ludzie którzy przeszli cała biurokratyczną machinę z załatwianiem świstków i papierków  zrobili to tylko dla tego żeby mieć wodę. Przecież jak się już ma namaszczenie w postaci odpowiedniego papierka z nie mniej odpowiednią pieczątką i podpisem poświadczającym to nic tylko zakasać rękawki i do roboty.
- Bo tak się jakoś niefortunnie złożyło, że nie wygraliśmy w totka - powiedział Książę Małżonek.
- I żadne z nas nie ma w rodzinie Rockefellera - podpowiedziałam z mocno udawanym smutkiem - A i na spadek po żadnej cioci zza oceanu liczyć nie możemy.
- Phi... - Znajomy wydął wargi w geście lekceważenia - Z kasą Rockefellera to każdy głupi potrafi wybudować.

Tu nas miał.Bo my od zawsze ambitni. To taka nasza cecha rodzinna. Miesiąc później na plac budowy podjechała wielka grucha. I tak powstały ławy. Betonowe podwaliny naszego domu. Potem było już z górki; fundamenty, mury, strop, znowu mury i wreszcie dach. Z okazji zawieszenia wiązki zielska na szczycie więźby spiłam się. Najprawdziwszym winem musującym produkcji bułgarskiej.

To był też początek końca. Od tamtej pory cierpię na chroniczny brak wolnego czasu. Zwłaszcza w okresie wakacyjnym...

CeeDeeN...