Księżniczka

- Wszelki duch! -  wyrwało mi się, na widok nie widzianego od ho-ho-ho, a może i dłużej Nadwornego.
- Ducha w to nie mieszaj - gość wchodzący w dom dał głos skutecznie rozwiewając jakiekolwiek wątpliwości co do swojego stanu uduchowienia. Jednak nie duch! Mówi, pachnie jak zwykle górną półką z drogerii i skrzypi butami. On ci to - we własnej nadwornej osobie.
- Kawy? - zapytał, unosząc lekko brwi - Mi zrobisz?
- Zrobisz - mruknęłam starając się ukryć radochę, że oto go w końcu i nareszcie widzę. Bo zaprawdę, powiadam wam, nic tak nie pobudza do życia,  zaspanych szarych komórek jak rozmowa z jego wysokością Nadwornym.

Gość poczuł się zgodnie z moją sugestią jak u siebie, rozsiadł się wygodnie. Na znak pełnego rozluźnienia wyciągnął przed siebie nogi. W oczekiwaniu na zamówioną dawkę kofeiny kontemplował skomplikowany splot sportowych skarpet typu stopki ledwie co widocznych spod także sportowego obuwia.
- No? Co tam, księżniczko? - rzucił w przestrzeń.
- Proszę. Taka jak lubisz - powiedziałam ignorując pytanie skierowane do jakiejś księżniczki - Czarna, z cukrem i odrobiną cynamonu.
- Dzięki - Nadworny niemal rzucił się na kubek. Nie ma dziwne. Odkąd okazało się, że znacząco przyczynił się do wzrostu populacji ludności w rejonie nadmorskim ma szlaban na kawę. Ula nie toleruje nawet zapachu, że już o smaku nawet nie ma co wspominać. jedyna nadziej w tym, że niechęć do kawy przejdzie jej wraz z ciążą. czyli za jakieś bagatela trzy miesiące z małą górką.
- Pytałem co tam? - powiedział kiedy już nasycił się nieco podaną kawusią.
- Mnie?
- A widzisz tu kogoś innego?
- Teoretycznie nie, ale pytałeś jakąś księżniczkę, a ja już dawno pozbyłam się złudzeń, że mnie swego czasu podmienili w szpitalu. A z książęcych to mam tylko wymagania.
- Co znaczy że się pozbyłaś? - zapytał rzeczowo i w oczekiwaniu na odpowiedź łyknął sobie solidnie.
- Normalnie. Po pierwsze, koncertowo i bez żadnych stresów wyspałam się na ziarnku grochu. Trzy razy. Wynik doświadczenia, miażdżący. 3 do 0 dla księżniczek.
- A po drugie? - zapytał
- Po drugie to widziałeś gdzieś księżniczkę z numerem buta 38? A w porywach to nawet i 9?
- No tak... - westchnął nie wiadomo czy z żalu że niestety nie należę do elity, czy może dlatego, że jeszcze mi te wymagania nie wiedzieć skąd nabyte zostały. A może po prostu? Raczej po prostu, bo za chwilę ożywił się i dodał - To co słychać? Psze pani?