Żmijka

Z pamiętnika psa płci babskiej...

Pańcia jest dziwna. Może nie tak dziwna jak dziwny jest ten świat ale jednak. Ciągle wszystkim powtarza, że mają być cicho i jej wrzaskiem nie wnerwiać, a sama dziś urządziła jazdę na co najmniej 1000 decybeli.
Się ludzie zbiegli i podziwiali. A było co...
Na zegarku się nie znam, ale musiało być ciut świt, bo pańcia snuła się po domu w piżamie w serduszka. Wreszcie postanowiła wyprowadzić się na spacer. No to ja za nią; co się będę w domu kisić skoro słońce na tarasie jak to ludzie mówią operuje.
Wyszłyśmy razem; noga w łapę, raz dwa lewa. Pańcia uzbrojona w kubek z kawą i gazetę bardziej z lenistwa niż z konieczności wczorajszą umościła się na ulubionej wiklinowej sofce i bez reszty oddała się lekturze. Pozornie.Prasa chyba była nudna, bo ni stąd ni zowąd zrobiła się wścibska i strasznie się zainteresowała tym co robię. A ja sobie szczekałam. Zwyczajnie, o tak;
- Hau- hau!
- Czego się drzesz? - zapytała z wyrzutem.
- Hau-hau (czyt.; niczego) - odszczeknęłam w odpowiedzi i zamerdałam ogonkiem.
Widocznie, coś nie tak było z intonacją, bo Pańcia zrozumiała opacznie i na nieszczęście moje i bębenków usznych wszystkich w zasięgu co najmniej kilometra przyturlała się do miejsca gdzie sobie spokojnie stałam i obszczekiwałam. Jakieś zjawisko przyrodnicze bliżej mi nie znane.
- Aaaaaaaaaaa! - ryknęła jak syrena alarmowa. Potem nastąpił pisk - taki dźwięk o wysokiej częstotliwości, z gatunku tych co to bardzo niekorzystnie wpływają na system nerwowy słuchających, a i samej pańci chyba też, bo znowu ryknęła i wskoczyła na konewkę.
Kto tylko żyw był wyskoczył w tym co akurat miał na sobie i podziwiał moja osobistą Pańcię chwiejąca się niepewnie na bogu plastik winnej konewce.
- Co? - zapytał Pan kumpla z sąsiedniego podwórka i podrapał się w łysinę.
- Tooooooooo - odpowiedziała drżącym z przestrachu głosem pańcia i wycelowała paluchem w niemrawo ruszające się wspomniane wcześnie zjawisko przyrodnicze.
- Zaskroniec! - wykrzyknął radośnie przypadkowy przechodzień.
- E... nie - taki jeden co ledwie wczoraj wziął i przybył podszedł do zjawiska i oglądał z miną znawcy przedmiotu, po czym stwierdził autorytatywnie - Padalec!
Sąsiad, ten, od kumpla z naprzeciwka nie dał się jednak zwieźć znawcy. Puknął się znacząco w czoło i nie mniej autorytatywnie co poprzednik oświadczył licznie zgromadzonej gawiedzi,że to ni mniej ni więcej tylko;
- Żmija. Zygzakowata.

Zjawisko, zwane żmija i to w dodatku zygzakowatą poruszyło się i zamiast ogonkiem to zamerdało języczkiem. I zwiało.
Pańcia z gracją zeskoczył z konewki i jak gdyby nigdy nic rozkazała;
- Wena! Do domu! Tu są żmije!
- Hau-hau  (czytaj; zaraz tam żmije, żmijki ledwie;) - odpowiedziałam ale posłusznie (przecież na władzę nie poradzę) podreptałam za moją dziwną Pańcią, która co jak co ale uwagę to umie na siebie zwrócić.

PeeS. Pacia jest teraz mocno zajęta. I przejęta. Oraz silnie przestraszona. Grzebie w mądrych księgach i sprawdza co to takiego może być... Pewnie ma nadzieję, że żaba;)