...

-
 "Jeśli któregoś dnia ktoś zarzuci Ci, że Twoja praca nie jest profesjonalna, powiedz sobie, że Arkę Noego zbudowali amatorzy, a Titanica profesjonaliści..."
O! I pocałujta w dupę wójta!
Przy czym "całowanie"  nie należy zrozumieć  jako pieszczotę. A wręcz przeciwnie...

Komentarze

  1. Anovi2 września 2011 23:51

    Bo na pieszczoty to trzeba sobie zasłużyć co nie?!

    Cytacik sobie zanotuję i wkleję :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Marynarz2 września 2011 23:53

    Czy to jest kryzys kampanii wrześniowej, czyli powrotu do pracy?

    OdpowiedzUsuń
  3. Aurora3 września 2011 00:11

    To ty powinnaś być wójtem ;-P

    OdpowiedzUsuń
  4. Stardust3 września 2011 00:33

    Swinto prowde godocie Zolzo:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Ivon3 września 2011 07:07

    Może byś wzięła tu udział ? http://www.blogowedbajki.pl/

    Już widzę Cię w gronie zwycięzców :)

    OdpowiedzUsuń
  6. iimajka3 września 2011 07:26

    Są różne pojęcia pieszczot Nivejko :D
    Może komuś by się jednak podobało :D

    OdpowiedzUsuń
  7. Pchełka3 września 2011 07:41

    :) za(ko)notuję..

    OdpowiedzUsuń
  8. Beata3 września 2011 08:49

    Zołza na wójta i możemy zacząc całowac!

    OdpowiedzUsuń
  9. kasia3 września 2011 19:23

    Cyba to sobie wytatuuje!!!!Super cytat!:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Czarny(w)Pieprz3 września 2011 22:25

    Ale budowniczy Arki mieli lepsze znajomości:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Mijka4 września 2011 09:00

    to ja to sobie zapiszę i dam na ścianę w POKOIKU ZWIERZEŃ!!!!

    bombowy tekst!!!

    OdpowiedzUsuń
  12. Anonimowy4 września 2011 18:24

    Nie znaczy to , że każdy amator będzie tak długo żył.
    Noe żył po potopie jeszcze przez 350 lat.

    Beatrice :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Moaa4 września 2011 20:16

    No dobre dobre tylko jak się pozbyć tej ambicji, która "każe" cały czas dążyć do perfekcji :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej