Jedyne co mam ...

-

Jutro będzie nowy dzień. A póki co, to by było na tyle...

Komentarze

  1. Mira21 listopada 2011 12:29

    Ściskam mocno...

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy21 listopada 2011 12:47

    będzie lepiej :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Aurora21 listopada 2011 14:27

    Uszy do góry :)

    OdpowiedzUsuń
  4. zielinskabeata21 listopada 2011 18:20

    tak, jutro będzie nowy dzień
    trzeba zacisnąć zęby i przetrwać tę jesień a później zimę.. dzień jest stanowczo za krótki

    OdpowiedzUsuń
  5. Pozytyw_ka21 listopada 2011 20:02

    Głowa do góry, pierś do przodu i zielona herbata do filiżanki.
    Będzie dobrze.
    K.

    OdpowiedzUsuń
  6. Aga - Moje Sedno21 listopada 2011 21:28

    Czekam na blablablanie...

    OdpowiedzUsuń
  7. iw21 listopada 2011 22:21

    Przeczekaj, prześpij, umaluj oko, kup buty i książkę, oraz koniecznie wypnij dumnie pierś!
    Będzie lepiej :)
    Uściski!

    OdpowiedzUsuń
  8. Alis21 listopada 2011 22:42

    też tak czasami mam, fajnie,że przypomniałaś piosenkę - dawno jej nie słyszałam.
    Słucham trzeci raz............ i jeszcze włączę

    OdpowiedzUsuń
  9. Unknown22 listopada 2011 09:37

    Trzymaj się ciepło i dumnie ... fajnie, że jest Twój blog ...

    OdpowiedzUsuń
  10. Helena22 listopada 2011 16:33

    Nieprawda, że mamy tylko złudzenia... Pragnienia po prostu są. A jeśli człowiek ich nie ma, to znaczy że nie jest ich wart. Piękne zdjęcia.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej