Paluch

Jesień we Wsi Nadmorskiej oznacza nudy. Takie totalne. Żaden turysta niezadowolony nie pęta się pod nogami. Zamknięte na tysiące spustów stragany straszą szkieletami stojaków i stojaczków na badziewia. Po opustoszałych uliczkach hula wiatr. I Osobista.
- A co tu tak cicho? - zapytała wesoło mimo zasapania.
- A ty co taka zasapana? Gonił cię ktoś?- odpowiedziałam pytaniem na pytanie, które niestety zostało zignorowane z powodu natarcia. Dwa osobniki rasy ludzkiej płci obojga oraz pies typu Wena rzuciły się na Osobistą i nie popuściły dopóki nie wyśliniły  z każdej strony.
- Wiatr mnie gonił... - wysapała skoro tylko udało jej się wyzwolić z lepkiego uścisku i klapnąć z gracją na sofie.
- Wiatr?

- Nie rozumiem co cię tak dziwi. Wiatr jest wpisany w jesienno nadmorską rzeczywistość - Osobista wzruszyła ramionami i zażądała czegoś do picia.
- Herbaty?
- A co ja dziecko jestem? Nie masz czegoś mocniejszego?
- Mocniejszego?
- Owszem. Masz dziś nastrój na zdziwienia cz co? - mruknęła i poczuła się jak u siebie w domu. W sensie, że usiadła w swojej ulubionej pozycji; prawa noga wyciągnięta wzdłuż sofy, lewa pod tyłkiem.
- No żebyś wiedziała...
Nalałam nam wina. Czerwonego, wytrawnego, o bogatym bukiecie... czy jak to tam się zwie (dostępne w sieciowych marketach za jedyne 16,99)
- Se wyobraź, jakiś tydzień z hakiem temu zgubiłam palucha - zaczęłam opowieść o zdziwieniu całodniowym - Nie było go nigdzie. Żaden podejrzany, mimo poddaniu torturom nie przyznawał się do zbrodni. Przepadł, zaginął, zdematerializował się. I co gorsza nie sam. Wraz z nim cała masa tego co zaczęłam i nie skończyłam, jakieś zdjęcia, notatki i co naważniejsze scenariusz. Rozumiesz?
- No jasne! - Osobista wzruszyła ramionami i dolała sobie wina - A co to ten paluch?
Płetwy mi prawie opadły. Na szczęście w porę przypomniałam sobie, że Osobista jest konkretna jak mało kto. I rzeczy nazywa po imieniu, a nie po przezwisku.
- Paluch znaczy pendrive. Takie coś do przecho...
- Wiem co to pendrive - przerwała mi wywód. W sama porę. O działaniu pendriva wiem tyle, że ma działać.
- W każdym razie dziś się znalazł.  To znaczy ja znalazłam. Sama go ukryłam to znalazłąm bez niczyjej pomocy. Był w kieszeni spodni.
- Aha. I co w tym dziwnego? - Osobista siłą, z grzeczności zapewne, powstrzymywała się przed ziewnięciem.
- No to teraz uważąj... - pauza miała być zapowiedzią do mocnych wrażeń, takich, że Osobistej pończoszki spadną -  Ja te spodnie wyprałam! W automacie! Rozumiesz? Woda, proszek, płyn do płukania, dwie godziny babrania się w tej całej chemii, wirowanie... A on działa. I niczego nie zgubił! Cud!
- Phi - Osobista niedbale machnęła ręką - Żaden cud. Po prostu masz zły proszek.

Wniosek; wino czerwone, wytrawne dostępne w sieciowych marketach za 16.99 złotych polskich,
 w znacznym stopniu wyostrza dowcip. Zwłaszcza po drugim kieliszku.


Źródło zdjęcia: ahttp://katjafashion.blogspot.com/2011/08/pendrive.html