Dycha

Faszerowanie dzieci bajkami ma swoje dobre i złe strony. Dobra to taka, że bajki same w sobie złe nie są. Tyle, że czasami trzepią po kieszeni....

Zza zamkniętych drzwi dziecięcego grajdołka dobiegał znajomy dźwięk. Bankier zrobił skok na kasę i przeliczał gotówkę. Na sztuki.
- Zoba! - krzyknął podekscytowany i przytachał psią michę  pełną monet. Przeważały żółte - Dużo co nie!?
- Sporo - odpowiedziałam z pewną taką ostrożnością.
- No! - synek ucieszył się jeszcze bardziej, rozciągnął banana na znak wielkiego zadowolenia i zaczął snuć plany. Bardzo śmiałe.
- Kupię sobie zygzaka. Albo dwa! I lizaki. I nawet dla Julki kupię!
- Chyba jednak będziesz musiał trochę jeszcze pozbierać - delikatnie próbowałam rozwiać nadzieje na powiększenie stajni.

- Ale przecież mówiłaś że mam dużo! - nie dawał za wygraną.
- Na wagę to nawet bardzo dużo, ale na zygzaka nie wystarczy.
Zaczęło się zbieranie. Każda walająca się bezpańsko gotówka została odnaleziona i dołączona do zbioru. Niestety szło opornie. Szukanie na nic się zadwało. Nikt jakoś gubić nie chciał....

Krzyś przyszedł z miną smutną, wskazująca na wielki frasunek. Taki z gatunku;  jestem samotnym żaglem na oceanie życia i wszyscy i wszystko jest przeciwko mnie.
Głównym sprawcą synowskiej zgryzoty była sama matka natura, która tak paskudnie urządziła świat, że niektórzy zjedli zęby zanim zdążyły im wypaść.- Co jest? Synek? - zapytałam miedzy jednym a drugim łykiem leniwej kawy.
- Nic - odpowiedział i westchnął żałośnie zadając tym samym kłam  własnym słowom.
- Na pewno? - dałam mu jeszcze jedną szansę.
- Bo ja bym chciał, żeby mi ząb wypadł - zdecydował się na zeznania - A najlepiej to dwa.
- Niestety nie jestem w stanie ci pomóc. Nie da rady -  rozłożyłam ręce obrazując tym bezmiar niemocy. Gdyby było w co to mogłabym łupnąć z bekhendu, ale to chyba nie był najlepszy pomysł. Poza tym nie jestem pewna czy o takie rozwiązanie sprawy mu chodziło.
Kolejnym winowajcą była starsza siostra, która okazała się być absolutnie nie użyta.
- Bo ona jest chytrus. Nie chce się podzielić - żalił się - Prosiłem żeby mi oddała, ona już tyle miała. A ja nic. Nawet jednego. No to na czym ja mam zarobić?
Synu smętnie pokiwało głową i poszło sobie.


Kilka dni później...
- Huuuuura! - ryk dochodzący z łazienki tylko trochę mnie zaniepokoił. Gdybym usłyszała "ratunku" albo "maaaaaaaaaaaamo!" to co innego. Wtedy można by było gnać na złamanie karku. Nauczona jednak doświadczeniem że co dla małoletnich radością dla mnie wcale nie koniecznie, z umiarkowanym sceptycyzmem podeszłam do radosnego okrzyku. I słusznie...
- Ząb, wypadł mi ząb! - Krzyś podskakiwał radośnie i wymachiwał zaciśniętą w pięć łapką. Pewnie w celu ocalenia skarbu.
- Pokaż - zażądałam.
Synio posłusznie rozłożyło łapkę i pokazało. Kawałek pociemniałego od impregnacji kikutka mleczaka leżało sobie na wyciągniętej dłoni dumnego posiadacza.
- Chcesz? - zapytał dobrodusznie.
- To nie chcesz go pod poduchę włożyć? - zdziwiłam się. Szczerze. Od kilku tygodni nie słyszałam o niczym tylko o tym co też sobie kupi za kasę od wróżki Zębuszki. O ile wcześniej ząb się nie zetrze.
- No ale tak to byś miała sobie na pamiątkę jak już się wyprowadzę - odpowiedział niewinnie. Zanim zdołałam się wzruszyć i zachłysnąć jego niezwykłą przenikliwością dodał -  Wiesz, Julka mówiła że wróżka płaci pięć. Dasz dychę?

Dałam. Ostatecznie to moja wina że nie miał szkliwa i zjadł prawie wszystkie zęby.



-