Koniec...

... czyli miłe złego początki.

Zaprawdę powiadam wam; tragedią koniec długiego weekendu nie jest. Jest raczej faktem. Wszystko co się zaczyna kiedyś skończyć się po prostu musi. Dotyczy filmu, książki, bagietki, papieru toaletowego... Wszystkiego! Wolnego, nawet jeśli jest to najdłuższy weekend nowoczesnej Europy też! Jak już ustaliliśmy, koniec nie jest tragedią. Źle zaczyna się dziać dopiero z nastaniem nowego. Czyli początkiem powrotu do rzeczywistości. Do wstawania skoro świt. Do użerania się z autem, dziećmi rozleniwionymi, psem odzwyczajonym od samotności i kotem powsinogą. Już wczoraj wieczorem, oglądając wiadomości  odczuwałam delikatne,  nieprzyjemne mrowienie. Znaczy się miałam przeczucia, które to z nastaniem ranka zmieniły się w rzeczywistość.  Koszmarną.
Słodkie skąd inąd słowicze pienie wydobywające się z budzika powitałam niecenzuralnym mruknięciem. Uciszyłam ptaszydła i nakrywszy się cieplutką kołderką dogorywałam. W sensie , że usilnie usiłowałam nie zasnąć. Oraz podnieść się w jednym kawałku. Udało się. Co prawda dopiero po kilkunastu minutach. Sukces więc był tylko połowiczny. Obsuwa zadecydowała o tym że wyglądam jak wyglądam. Mogąc wybierać między ubraniem się a liftingiem facjaty, rzecz jasna wybrałam to pierwsze. Brak makijażu i rozczochraną czuprynę ludzie, nawet ci co bardziej wrażliwi, jakoś zniosą. Kusa piżamka raczej nie spotkałaby się z aprobatą.  Zwłaszcza Szefowej miłościwie nam w fabryce panującej.
Mnie tam rybka, ale tych, którzy muszą dziś spoglądać w moje (nie)piękne ; zaspane, zapuchnięte, zapiaszczone oczy przepraszam. Jak również za to , że są skazani na oglądanie bałaganu na głowie, a zwłaszcza nieufryzowanej grzywki.
Pogoda, to jedno co mnie cieszy. Podobno się ustabilizowała i od dziś w całym kraju barowo. Nareszcie sprawiedliwie. Bo marznąć też powinniśmy solidarnie, wszyscy, jak kraj długi i szeroki;)

Źródło zdjęcia; http://www.demotywatory.pl/