O chodzeniu, siadaniu i myśli ulotnej
- Tylko ciebie tu potrzeba - mruknęłam na powitanie.
- Do pieczenia chleba? - zapytał zaczepnie (punkt dla niego za skojarzenie) i zupełnie nie przejmując się moim przemiłym powitaniem rozsiadł się, na pierwszy rzut oka wygodnie. Na drugi też, ale każdy kto miał do czynienia ze szkolnymi krzesłami wie, że dłużej niż 45 minut wytrzymać się na nich nie da. Pewnie dlatego lekcje tyle właśnie trwają.
A tak w ogóle to Nadworny ma w tyłku robaki, albo ADHD jakieś bo wstał zanim zdążyło minąć pięć minut.
- Stało się coś? - zapytał podchodząc do otwartego na oścież okna.
- Zasadniczo nic - odpowiedziałam zgodnie z najprawdziwszą prawdą. Dzieci zdrowe, Księcia Małżonka przestało łupać w krzyżu, pies jak zwykle drze kota, a konto jeszcze nie jest do cna wyczyszczone. Czego więcej chcieć? I czym wobec takich rewelacji jest to że , staram się, myślę, szukam i nic.
- No to o co chodzi? - Nadworny drążył, nie dawał za wygraną.
- Nie wiem o co ci chodzi - odpowiedź wcale, wbrew pozorom, nie była taka wymijająca.
- No tak to my rozmawiać nie będziemy moja panno! - protekcjonalny ton w jaki uderzył nie należy do moich ulubionych, ale samo "panno" to inna sprawa. Prawie zapomniałam jak to było jak sobie chodziłam samopas. - Masz mi tu natychmiast zeznawać!
- Bo widzisz chodzi o to, że chodzi, chodzi, chodzi, a jak siadam to raptem przestaje...
- Chodzić? - zapytał ale chyba dla zasady. Po oczach widać było, że raczej nic a nic. W sensie, że nie łapie.
- No - przytaknęłam niemal pewna że się odczepi - Kawy?
- Jasne - czego jak czego ale kawy to on nie odmawiał nigdy.
Zaszumiało, piknęło, zabulgotało, zapachniało...
- No to co? - Nadworny najwyraźniej nie miał zamiaru odpuścić. Ledwie powąchał, łyknął, przełknął.
- Co co?
- No to co chodzi i przestaje jak siadasz.
- A to... Myśl.
- Przecież myślę! Sugerujesz, że jestem bezmy...
- Niczego nie sugeruję - przerwałam mu bo zaczynał czerwienieć niebezpiecznie - Myśl mi chodzi po głowie i zaraz jak siadam, żeby ją zapisać to przestaje. Rozumiesz? Już mi się wydaje, że wpadłam na genialny pomysł, a tu raptem pustka...
- Aha - mruknął i ukrył się za kubkiem. Tchórz! Zeznania to wymusił, a jakże, ale żeby coś poradzić to już nie!
A weny jak nie było tak nie ma. Dobrze, że chociaż Wena jest. I merda ogonkiem.
Rysunek: Andrzej Milewski, http://www.andrzejrysuje.cba.pl/?p=508
A próbowałas pisać na stojąco? ;)
OdpowiedzUsuńJeszcze tylko na wisząco nie próbowałam. Wszystko jednak przede mną;)
UsuńOj mnie też by się przydała, bo cierpię na to samo. Niby już mam ten pomysł, tą wyczekiwaną myśl, a jednak ...jej nie ma;-(
OdpowiedzUsuńWitaj w klubie:)
UsuńPrzeczekać i tyle. Sama przylezie w najmniej oczekiwanym momencie. Pewnie w WC Cię szalenie napadnie :)))) Na wszelki wypadek noś akcesoria do notowania :)))
OdpowiedzUsuńTyle, że ja już tak długo czekam... Cierpliwość już tracę!
UsuńMam tak w nocy jak spać nie mogę, rano budzę się i nie pamiętam :) a nigdy nie chce mi się wstawać w środku nocy, żeby zapisać :). Milewski znajome nazwisko......moje rodowe, hehe:)
OdpowiedzUsuńJa to nawet pamiętam, tyle, że to co mi się w nocy wydaje takie cudne to rano okazuje się być niewiele wartą kalką:)
UsuńZ tymi przychodzącymi myślami to trzeba uważać. Ostatnio, tuż przed zaśnięciem wpadł mi do głowy pomysł na pewien naszyjnik.Całą noc "koralikowałam" we śnie, ale tak realnie, że rano byłam bardzo rozczarowana, gdy owego naszyjnika nie zobaczyłam. Oczywiście gdy mi się już ten naszyjnik wyśnił to i pomysł gdzieś przepadł.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Teraz wiem dlaczego twoje naszyjniki wyglądają jak wyśnione:)
UsuńTy i brak weny????!!!
OdpowiedzUsuńA jednak:(
UsuńTeż uważam, że weny u Ciebie dostatek, a i psina Wena też posłuszna swej Pani - tak mi się widzi? ;)) I prawie co dzień nowa notka u Ciebie ( niekoniecznie zaraz utwór literacki w pełni ), a czytelnicy mają co czytać i snuć refleksje...
OdpowiedzUsuńAle mnie chodzi o coś innego niż zwykła blogowa notka. Chciałabym nareszcie napisać coś innego:(
UsuńZołzik? Czyli sugerujesz i aluzjujesz, że ten tu pościk wysmarowałaś bez pomocy niejakiej Weny T. No to Ci powiem, że wpływ owej na Twórczość jest przereklamowany:)Całkiem całkiem wyszło Ci to blablanie bez niej:)
OdpowiedzUsuńNie dworuj sobie ze mnie imć pani Niko! Toż to najzwyklejsze w świecie blablablanie ...
UsuńI ja się zgodzę, że ta wena (kimkolwiek by była ;) ) zupełnie Ci niepotrzebna, skoro bez niej tak zgrabnie pisanie Ci wychodzi :))
OdpowiedzUsuńDzięki Aniu-Maniu:)
UsuńWłaśnie dopadło mnie totalne zniechęcenie. Chyba zrobię sobie przerwę...
OdpowiedzUsuńSamolubnie powiem;Nie wolno ci tego robić!
UsuńJako człowiek wyrozumiały jednak muszę przyznać ci rację; skoro uważasz, że przerwa konieczna to pewnie tak jest:)
Im bardziej tę wenę przywołuję - tym dalej ode mnie się trzyma ;) Jest jak nasz rodzinny kot. Przychodzi znienacka, wychodzi kiedy chce - i nie daje się przywołać. Ale nikt się tym nie przejmuje. Dopóki przychodzi ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
A moja przybiega. Na gwizdnięcie;D
Usuńone tak mają..ulotne diabelstwo..ale w końcu je złapiesz:)
OdpowiedzUsuńA jak nie, to też niewielka strata:)
Usuńpodejdzie cichutko i będzie, czekaj cierpliwie.......:)
OdpowiedzUsuńToteż czekam:)
UsuńMam bardzo podobnie, nawet czesto pamietam te mysli, ktore "tylko wystarczy rozwinac" ale potem jak im sie przyjrze, to juz nie ma co rozwijac:))
OdpowiedzUsuńNo właśnie. Po co babrać się w oczywistym:)
UsuńPrzypomniał mi się monolog Smolenia sprzed lat:"... A niech se łazi... Nie takie rzeczy chodzą mi po głowie". I on chyba insekty miał na myśli:)
OdpowiedzUsuńZgadzam się z przedmówcami - ty nawet potrafisz ciekawie napisać o tym, że nie masz o czym pisać:)
Taaaaa... o niczym to każdy gupi potrafi nablablać;D
UsuńTak to już z weną bywa, że pojawia się, kiedy chce, a chodzi jak kot, własnymi drogami :)
OdpowiedzUsuńA człowiek nie automat, produkować bez przerwy nie może. Przerwy są nieodłączną częścią procesu tworzenia, że się tak górnolotnie wyrażę :)
Przejdzie, a raczej - przyjdzie! :)
O właśnie, nie automat:)
UsuńLubię jak tak piszesz!
OdpowiedzUsuńCzyli, że najlepiej wychodzi mi pisanie o niczym?:D
Usuń"panno" hehe nie lubię tego powiedzonka, choć panną jestem ;P
OdpowiedzUsuńWszystko zalezy od kontekstu;D
Usuń