Kociarnia

-



Koty lubię. Jednego kosmicznego choć  rasy dachowej, płci babskiej, maści czarnej nawet posiadam. Kosmitka, zwana Sonią chodzi własnymi drogami i jest absolutnie wyjątkowa. Zresztą, pisałam już o niej kiedyś ... (klik) więc nie będę się powtarzać.
Jeden to jednak mało. Zdecydowanie. Zapragnęłam jednak mieć więcej.. I udało się!  Ba, wręcz się zakociło!

Oto one! Koty wygrane w rozdawajce ogłoszonej przez właścicielkę bloga  Retro, Koty i Pies

Koty dwa...


trzy...




i Kotów czterech;)



Dzięki wielkie! Kotów ci u mnie dostatek. I słusznie, bo jako rzecze ludowe porzekadło kotów i dzieci nigdy za wiele;)

Komentarze

  1. Anna Maria P. (Pantera)21 stycznia 2014 22:00

    Chociaz jestem zdecydowana fanka czarnych kotow, to ten jasny na zdjeciu jest tez niczego sobie :)))

    OdpowiedzUsuń
  2. Miśka22 stycznia 2014 00:08

    Wszystkie Twoje Kotki są przepiękne;)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka22 stycznia 2014 21:54

      Zgadzam się. I to wcale nie przez grzecznośćć;)

      Usuń
  3. zgaga22 stycznia 2014 00:29

    Ten w masce mi podchodzi najbardziej. Nie jestem kociarą...

    OdpowiedzUsuń
  4. Retro Koty i Pies22 stycznia 2014 07:03

    Wiadomo że ten w masce najpiękniejszy :) ale Sonia też fajna :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Aurora22 stycznia 2014 07:14

    Ja tam lubię rude, puchate i nieco wredne ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Antoni Relski22 stycznia 2014 08:39

    Ja mam dwa, jeden kominkowy z mosiądzu (stał na kominku na wsi) A drugi sąsiedzki też bardzo wygodny
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka23 stycznia 2014 15:27

      Moje czarniaki jeszcze nie mają stałego miejsca. Ciągle je przestawiam. A kot rasy dachowej też chętnie zagląda do sąsiada;)

      Usuń
  7. Helen23 stycznia 2014 21:47

    Ten czarny to w sam raz na Czarną Mszę... Ten biały mógłby robić za ofiarę, jakiś taki niewinny się wydaje... A może tylko się dobrze maskuje? :)

    OdpowiedzUsuń
  8. jadwiga24 stycznia 2014 12:39

    ja tam koty trzy mam i fajnie jest a Twoje wszystkie fajne a najfajniejszy ten na łapkach dwóch
    j

    OdpowiedzUsuń
  9. Margarithes27 stycznia 2014 23:37

    Kocie życie :)

    ps.

    kartka doszła?

    OdpowiedzUsuń
  10. mitenki2 lutego 2014 00:45

    Koty piękne! Wszystkie!
    Przypuszczam, że żadnego z nich nie oddasz, ale czy mogłabyś zapytać o pochodzenie tych dwóch dostanionych? Choruję na takie kociaki od dawna...

    OdpowiedzUsuń
  11. wicamian27 października 2015 12:52

    Fajne koty ;)
    Takie do postawienia to świetna ozdoba każdego domu i mieszkanka :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej