Melodramat

-
   
Wczoraj (jakie to ma zresztą znaczenie kiedy) w nieprzyzwoicie późnych godzinach wieczornych, tak jedna, podobna do mnie, w sensie, że też nieobliczalna i absolutnie nieprzewidywalna, odwiedziła mnie. Kot spał i nawet nie udawał już, że pilnuje obejścia. Pies też miał wszystko w ... nawet nie w nosie tylko na samy czubku kudłatego ogona. Dzieci naturalnie również spały, ale czujnie.  Tylko ja nadal na obrotach niemal pełnych pilnowałam całej tej śpiącej zgrai. Oczywiście, że sam fakt nieprzewidywalności nie upoważnia do składania wizyt w porze ogólnie przyjętej za nieprzyzwoitą,  ale przecież nie wygonię. Jak przylazła niech się rozgości.

- Co jest? – pytam machając łapkami. Właśnie byłam w trakcie upiększania się. Nakładałam na pazury emalię w kolorze krwistej czerwieni.
- To co zawsze.
- Dziękuję nie piję.
- Nie to nie. Dla mnie będzie więcej.
Rozsiadła się . Poduszki pod tyłek powkładała i nie ma zamiaru mówić co ją o tak późnej porze sprowadziło. Nie to nie. Ja mam czas. Jeszcze jedna warstwa lakieru przede mną.
- No!
- Co no?
- No zapytaj!
- Zechcesz to sama powiesz…
- Małpa!
- Miło mi. Zołza.
Jeszcze chwilę udawała obrażoną, ale w końcu pękła.
- Na randce byłam!
- Znowu? Z tym co ostatnio?
- No co ty? - zdziwiła się - Tamten to już  prehistoria.
- To co? W ciemno?
- No taka szarówka była. Poza tym to w kinie byliśmy.
- Na filmie?
- No przecież mówię.
- No przecież pytam. W kinie czy na filmie? Różnica jest zasadnicza.
- Zwariowałaś?
- Możliwe. To na czym byliście?
- A nie wiem… Jakiś melodramat.
- No widzisz… to ty jednak w kinie byłaś. A nie na filmie!

Bardzo możliwe, że żeby sobie przypomnieć, co to ta randka to ja muszę do notatek sięgać, ale co to chłop jest, to jeszcze pamiętam.  Chłop na melodramacie? Albo mu zależy, albo nie ma własnego zdania….

Źródło zdjęcia w sieci: http://czerwonyobcas.pl/2014/01/07/melodramat-pod-lupa/

Komentarze

  1. Alis8 kwietnia 2016 12:33

    na początku to myślałam, że Ty w zieleni będziesz, tej ogórkowej....

    Ale z tym chłopem na melodramacie to możesz mieć rację,.... oj możesz

    :)

    OdpowiedzUsuń
  2. zapiski zgagi9 kwietnia 2016 01:33

    Ponoć gdzieś żyją wrażliwi faceci, co to i melodramat obejrzą bez przykrości. Ponoć...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mira9 kwietnia 2016 09:55

      Istnieją :) Przynajmniej jeden. Mój Małż, gdy mu dać do wyboru film sensacyjny albo tzw. "babski" zawsze wybiera ten drugi, choć muszę przyznać, że chętniej komedię romantyczną niż dramat. Pewnie, żeby się nie wydało, że na końcu ryczy tak samo mocno jak ja.
      Może właśnie to, jest powodem, że mężczyźni unikają oglądania melodramatów. Ileż można udawać, że to nagły atak kataru...
      Pozdrawiam!

      Usuń
    2. Nivejka17 kwietnia 2016 18:33

      Pewnie, że się zdarzają. Kilku nawet znam osobiście;)

      Usuń
  3. anabell9 kwietnia 2016 11:21

    Melodramaty to oni oglądają połową jednego oka, gdy idą z kobietą do kina, nie na film. A na filmy to idą tylko wtedy gdy jest z serii zabili go, poćwiartowali a on uciekł i ich pogonił.
    Miłego;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka17 kwietnia 2016 18:34

      A może czasami dlatego, że ich reklama zmyli?;)

      Usuń
  4. Helen9 kwietnia 2016 16:57

    Przyznaję, że kiedy wybieram film dla nas, rozważam zdolność percepcji i koncentracji u męża. Na bardzo odjechane filmy go nie ciągnę, bo wiem, że będę wciąż się zastanawiać, czy jemu się podoba i całą przyjemność szlag trafi. Na głupie komedyjki też go nie wlokę, nie chcę obrażać jego inteligencji. Ale mu nie odpuszczam, żeby całkiem nie zdurniał, więc na ciężki ale dobry dramat czasem pociągnę. Tyle że coraz mniej tych "dobrych" grają...

    OdpowiedzUsuń
  5. Czarny(w)Pieprz9 kwietnia 2016 17:30

    albo wzięty z łapanki, i nie był świadomy na co się wybiera. :-)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nitager15 kwietnia 2016 14:56

    Na melodramat mogę iść, gdy jestem już bardzo zmęczony. Fotele w naszym kinie są bardzo wygodne, światełko przyciemnią, stopery w uszy i dwie godziny spokoju. Tylko kark po przebudzeniu trzeba rozmasować. Ale Koleżanka Małżonka szczęśliwa!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka17 kwietnia 2016 18:37

      Ot i praktyczne zastosowanie gatunku filmowego...;)

      Usuń
  7. Decis5673 października 2016 10:47

    Ja uwielbiam chodzić na melodramaty, chociaż są trochę oklepane i rzadko można zobaczyć coś świeżego, to po prostu to lubię :]

    http://bob-ogrodzenia.pl/

    OdpowiedzUsuń
  8. Perlow1230 grudnia 2016 08:07

    To ci szczerze zazdroszczę :] Ja nie mogę wytrzymać 30 minut ;/


    okna dachowe

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej