Podróż

-
Błądzę wzrokiem po mapie. Szukam miejsca, które chciałabym odwiedzić. I choćbym nie wiem ile błądziła to i tak niezmiennie wybieram ten sam kierunek. I nie jest to żadna słoneczna wyspa, żaden wypasiony hotel gdzie podają bajecznie kolorowe drinki z parasolką. To nawet nie jest Jurata ani Zakopane!

To jest...


...Alaska. Bo łoś. Bo Chris o poranku. Bo Cicely, Bo... ( w miejsce kropek wstawić do wyboru: szamana, Eda, Ruth...)
Bo "Przystanek Alaska". Bo nie opuściłam żadnego odcinka.
Poza tym zawsze chciałam przytulić się do sekwoi. I poczuć prawdziwie wielki ziąb. Może wtedy doceniłabym nasze łagodne w sumie zimy?.
Zatem bez wyraźnego oparcia w gotówce, bez dostatecznej zdolności kredytowej i co najważniejsze bez akceptacji Księcia Małżonka, który ponad sekwoje i łosia stawia komfort wypoczynku w cieplutkim basenie, w Dniu Planowania Wymarzonej Podróży ułożę szkic wyprawy na zimny ląd.  Ileż to rzeczy trzeba zaplanować, przemyśleć. W końcu Alaska to nie w kij dmuchał.
Ostatecznie kupił nie kupił poprzymierzać  warto...


Źródło zdjęcia w sieci: http://www.filmweb.pl/Przystanek.Alaska

Komentarze

  1. Amber19 stycznia 2017 19:35

    oj, też jest na mojej liście. Dosyć wysoko w sumie. Troszkę wyżej jest Ameryka Łacińska i Kuba, zanim zepsują ją amerykanie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka20 stycznia 2017 19:35

      To samo miałam z Rumunią. Pojechałam zanim ja Unia "zepsuje" ;D

      Usuń
  2. Basia19 stycznia 2017 20:15

    O, przypomnialas mi, ze mam Przystanek nagrany na tasmy jeszcze wideo, musze cos z tym zrobic, zanim zdechna...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka20 stycznia 2017 19:37

      Mam takie taśmy z "Pograniczem w ogniu". Szkoda mi wyrzucić;)

      Usuń
  3. Anna Maria P. (Pantera)19 stycznia 2017 20:35

    Ja nawet jednego odcinka nie ogladalam, za zimno by mi bylo. :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Alis19 stycznia 2017 21:52

    planowanie podróży, to coś dla mnie...
    :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Mira19 stycznia 2017 23:02

    A oglądałaś choć jeden odcinek teraz, po latach? Ciekawe, czy teraz, gdy tyle innych seriali za nami Przystanek wciąga tak samo ...
    P.S. Mnie fascynował Adam (chyba dobrze pamiętam), gburowaty odludek, który klarował masło :)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka20 stycznia 2017 19:41

      A skąd! Przezornie unikam żeby się nie rozczarować;D

      Usuń
  6. Margarithes19 stycznia 2017 23:37

    Też bym chciała na Alaskę. Muszę wrócić do Przystanku, dobrze, że przypomniałaś :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka20 stycznia 2017 19:42

      A to w ogóle jest do obejrzenia jeszcze?

      Usuń
    2. Margarithes21 stycznia 2017 13:10

      No ja myślę, że tak, widziałam w sieci...

      Usuń
  7. Paskuda20 stycznia 2017 17:29

    Ja też! Tylko u mnie do tego dochodzi jeszcze Nowy Jork na przykład. I Helsinki w Finlandii... zimnej. :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka20 stycznia 2017 19:43

      Helsinki mam zaliczone. A Nowy Jork raczej nie, za dużo ludzi. Mój system nerwowy by się zdenerwował;D

      Usuń
  8. Anonimowy21 stycznia 2017 13:04

    "Poplanować" pisze się razem, podobnie jak "zaplanować". A serial rewelacyjny. Kto go nie glądał, może źałować.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka21 stycznia 2017 16:21

      I cóż ja bym poczęła bez Anonima? Zdechła śmiercią ortograficzną...
      Przeczytałam tekst kilka razy i nie napisałam ani razu "poplanować". Napisałam "po przymierzać". Poprawiłam na "poprzymierzać", a system uparcie podkreśla na czerwono. Znaczy, że zdaniem edytora to jest błąd. Zapewne dlatego, że takie słowo po prostu w słowniku nie istnieje, system go nie rozpoznaje i stąd te rozbieżności.

      Usuń
  9. Anonimowy22 stycznia 2017 06:01

    20.01.2017, godz.19.39 tam znajdziesz "po planować". Też nie jestem purystą ortograficznym ale to wali po oczach :(

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej