O skromności...

-
         Dawno, dawno temu, w epoce kamienia łupanego mojego życia…
Siedzę sobie wygodnie w fotelu. Albo na jakimś innym meblu. Nie jest to wszak istotne…
Wtem... Zupełnie znienacka, bo pora była bardzo nieprzyzwoita, zadzwonił telefon.
Na wyświetlaczu…Ona. Koleżanka z piaskownicy. No to odbieram. Ufna, że ma sprawę niecierpiącą zwłoki. Wszak, i potwierdzi to każdy podręcznik dobrych manier, telefonowanie w godzinach późno-wieczornych usprawiedliwia tylko pożar, ważna sprawa wagi państwowej lub brak zmywacza do paznokci.
Syreny nie wyją, w telewizji cisza, no to tylko ten nieszczęsny zmywacz wchodzi w rachubę….
  - No czego tam? – pytam grzecznie
  - Znowu nałgałaś. Tym razem do prasy!
  - Ja?????????????????????????
  - No a kto. Wyraźnie, drukowanym Arialem napisane. Jak byk.!
  - Ale że co?
  - Proszę cię bardzo. Cytuję „ Nigdy wcześniej nie podejmowałam tego typu prób. Chociaż zawsze o tym marzyłam  – dodała skromnie” 
  - No zgadza się. Tak właśnie powiedziałam. No i gdzie to kłamstwo?
  - Kpisz sobie ze mnie? Ty i skromność? Ty nawet nie wiesz co to znaczy. Ta skromność….


Fakt. Nie wiem. To znaczy wiem. Teoretycznie. W praktyce nie stosuję;))))))))))))

Komentarze

  1. Nika28 października 2009 12:11

    hehe:) znaczy znasz znaczenie słowa. Encyklopedyczne."A prori" lecz nie "a posteriori" wiesz jak z tą skromnością jest, cuś jak ja:) Boziuńciu, po łacinie gadam,jaka ja mądra jestem, nie tylko piękna. Cuś jak Ty zuzik:) mła:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Nika28 października 2009 12:17

    zołzik:)zołzowaty:) nivejkowy:) Nawet jak się mylam to tak mi to cudnie wychodzi i uroczo:) mła

    OdpowiedzUsuń
  3. West28 października 2009 20:41

    Skromność cnotą dziewczęcia. Tak chyba Dulska mówiła :D

    OdpowiedzUsuń
  4. kama29 października 2009 06:47

    Zastanawia mnie czego dotyczył ten wywiad. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nika29 października 2009 08:29

    kama:) Ciebie zastanawia ,a ja taktownie przemilczając i nachalnie nie zapytując zaraz padnę z ciekawości. No ,nie wytrzymię ,gadaj zołzo:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nivejka29 października 2009 12:07

    Nika:) Uroczo się "mylasz" z wdziękiem wrodzonym

    West:) Może i skarbem, najwyżej biedna umrę;)))))

    Kama i Nika:) Tfffffffórczości dotyczył. Szeroko pojętej;))))))))))

    OdpowiedzUsuń
  7. Nika29 października 2009 13:50

    Za mało "farby" puściłaś. dawaj dalej:)Donos zbytnio enigmatyczny oraz lakoniczny. czekam na więcej info w temacie:) cmoki:)

    OdpowiedzUsuń
  8. iw29 października 2009 21:16

    Zastosowanie skromności jako cnoty rzadko daje lepsze efekty niż jej wyłącznie teoretyczna znajomość :) Czasem trzeba się trochę zareklamować Nivejko! :)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  9. Nivejka31 października 2009 08:51

    Się zgadza Iwuś... Toteż nie stosuje;))))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej