Księżniczka tatusia

Zdarzyło się to dawno dawno temu, w epoce kamienia łupanego życia pewnej Księżniczki Tatusia. Takiej małej, pyskatej, z piegiem na prawym policzku i blizną po  bliskim spotkaniu z niegrzecznym kotem.  Księżniczka była najprawdziwsza pod słońcem. Dąsała się po królewsku i miała absolutnie na wszystko odpowiedź, mniej lub bardziej godną koronowanej głowy. Dodatkowo, żeby już zupełnie rozwiać wątpliwości co do odcienia błękitu krwi pannicy, namacalnym  dowodem jej arystokratycznego pochodzenia była niebieska piżamka, którą nadworne hafciarki ozdobiły napisem "Księżniczka Tatusia".
Dziewczynka uwielbiała zielone winogrona, orzeszki w karmelu, rybę z grilla, weekendy i  szaleństwa. Te ostatnie chyba najbardziej.Potrafiła ganiać i wyprawiać swawole najdziksze do późnych godzin nocnych. Najlepiej w towarzystwie swojego królewskiego papy. Oczywiście nie pozostawało to bez wpływu na poranną pobudkę. Zwleczenie księżniczki z łóżka stanowiło nie lada wyzwanie. A do przedszkola chodzić trzeba. Takie czasy. Dla księżniczek mocno niekorzystne. Ileż to się królowa natłumaczyła, na pokazywała, że kalendarz, że jak miną czarne dni to ten szary i czerwony będzie wolny. I że się księżniczka wtedy wyśpi jak suseł. Albo inne zwierzątko snobolubne. Nie pomagało. Król zabierał swój majestatyczny tyłek w tak zwane troki i cała czarna robota związana z dostarczeniem Księżniczki do przybytku wiedzy spadała na jej umęczoną rządzeniem rodzicielkę.
- Wstawaj! - Królowa Matka po raz niewiadomo który usiłowała zedrzeć ze śpiącej dziewczynki kołdrę i postawić do pionu. I była już nieco w... to znaczy zirytowana.
- Nie muszę - mruknęła Księżniczka przykrywając się po sam zalotnie zadarty nosek.
- Ależ oczywiście, że musisz - Królowa starała się grać twardzielkę.
- Nie - rezolutnie odpowiedziało dziewczę zaszczycając matkę spojrzeniem znad rzęs - Przecież dziś jest szare.
Królowa szybko przeanalizowała sytuację. Według posiadanych danych i kalendarza gregoriańskiego miłościwie w całym królestwie panującego, była środa. I żadną siłą nie chciał być nawet piątek, a co dopiero sobota.
- Jest środa!- stwierdziła z całą stanowczością na jaką ją było stać - Wstawaj! I nie wygłupiaj się.
- Ale ja sobie przestawiłam... - mruknęła niepewnie Księżniczka, niechętnie wynurzając się spod kołdry.
- Co sobie przestawiłaś? - Królowa, zwykle doskonale zorientowana w toku myślenia młodocianej władczyni tatusiowego serca, tym razem nie miała najbledszego pojęcia o co chodzi.
- No suwaczek - mała powiedziała tak jakby to było czymś bardzo oczywistym i tupiąc bosymi stopami po panelach drewnopodobnych pognała do kuchni, gdzie na ścianie wisiał kalendarz.
- No nie! - wykrzyknęła nawet nie próbując ukryć złości. I dmuchała na blond grzywkę, która majestat książęcy miała w nosie i bezczelnie ochlapła - Ktoś mi przestawił.
Tupnięcie  nieuzbrojoną w kapeć nóżką w bardzo dowolnym tłumaczeniu z migowego oznaczało; "I jak śmiał to zrobić!" Nie doczekawszy się odpowiedzi na w ten sposób ostawiony zarzut, zrezygnowana poczłapała ze zwieszoną głową do łazienki.
Pewnie pomyślała, że jak będzie duża to zostanie władcą absolutnym. I że pierwszym dekretem jaki ogłosi będzie zredukowanie tygodnia. Szara sobota będzie co drugi dzień. Na przemian z czerwoną niedzielą.

Źródło zdjęcia w sieci: http://www.sklep.maskotkowo.pl/index.php?p680,mala-ksiezniczka-20cm