Fale

Kiedy byłam mała, lwią część czasu spędzałam na trzepaku. Wisząc głową w dół za punkt honoru stawiałam sobie zjedzenie wszystkich rozumów. Logiczne to było, rozum miał spływać gdzie jego miejsce i fałdować korę. Nic z tego jednak nie wyszło. Pewnie przez program nauczania źle skonstruowany. Bo weź tu człowieku płci przedszkolnej z fizyką nieobeznany nic a nic, zrozum działanie fal...

- Co było wczoraj u ciebie na dobranoc? - zapytałam kumpelę z którą merdałam nogami na trzepaku.
- Bolek i Lolek - odpowiedziała i sprytnie spadła na pupę.
- Niemo... - zaczęłam i skończyłam już z głowa w pozycji na nietoperza - ...żliwe! Kłamiesz!
- Naprawdę - Małgośka, bynajmniej nie głupia i nie z Saskiej Kępy zapewniła żarliwie bijąc się pięścią w  pierś płaską i cherlawą.
- Słuchaj no! - powiedziałam zaczepnie - U ciebie nie mogło być wczoraj Bolka i Lolka, bo byli u mnie! W moim telewizorze. Kapewu?
- A wcale że nie! - przed kompromitującym rozryczeniem się uratowało ją tylko to, że w ramach protestu pokazała mi język w całej okazałości.
Pogniewane na śmierć, życie i dwa lizaki w kształcie koguta, wywinęłyśmy mysimi ogonkami przyozdobionymi kokardami i nie odzywałyśmy się chyba do wieczora. Interweniowała moja mama mocno zdziwiona faktem że siedzę w domu zamiast uprawiać widowiskową akrobację trzepakową. Nękana dociekliwymi pytaniami, zeznałam jak na spowiedzi, że więcej się z kłamczuchą zadawać nie będę!
- Przecież sama widziałaś - przekonywałam zaśmiewającą się do łez protoplastkę - Że wczoraj Bolek i Lolek byli u nas! A poza tym, to ja i tak wszystko wiem. Bo widziałam.
- Co widziałaś? - zapytała między jednym, a drugim głośnym rechotem.
- Te ludziki - odpowiedziałam urażona - Te co występują.
- Aha. A kiedy? - zainteresowała się wycierając łzę radości z policzka.

Wtedy wyjaśniłam szczegółowo i ze znawstwem, że asystowałam panu który przyszedł naprawiać wiekowe urządzenie. Podawałam mu śrubokręty i inne takie co miał w pomarańczowej skrzynce. Po odchyleniu tylnej klapy widać było wyraźnie znieruchomiałe z wiadomych względów (wszak urządzenie było zepsute) ludziki. Takie małe i srebrne (miały przerwę i były bez charakteryzacji i kostiumów).

Od tamtych czasów wiele się zmieniło. Łaskawie przyjęłam do wiadomości, że nie miałam racji i że Bolek z Lolkiem mogli być jednocześnie w moim i w Małgośki telewizorze. Zaakceptowałam istnienie fal tak potężnych, że mogą przeteleportować ich obu nie tylko do dwóch ale do milionów podobnych telepudeł.  Mimo, że nadal lubię wisieć głową w dół (co widać na dołączonym obrazku) zrozumienie rzeczy wydawać by się mogło prostych i powszechnie znanych przychodzi mi z trudnością...Co z tego że wiem i że akceptuję sokoro nadal nie rozumiem jak...;)