A'dama cz. 1

Jedna, dwie trzy bluzki. W tym dwie w kolorze głębokiej niczym nie zmąconej czerni. Spodnie; dwie pary. Oczywiście czarne. Spódnica; czarna i nieco mniej czarna bo w ciemno szare grochy. DO tego piżama, kapcie, kosmetyczka suszarka, szczotki sztuk dwie, lakiery, pianki, perfumy i bielizna. Wszystko spakowane według wcześniej przygotowanej listy. Sprawdzonej kilka razy punkt po punkcie.
A'dama Miauczyńska zamknęła walizkę. Dokładnie. Na zamek błyskawiczny zwany suwakiem, toteż obyło się bez huku, którego nota bene szczerze nie cierpiała. Wszelkie dźwięki dalekie od przyjemnych dla ucha wywoływały na jej twarzy grymas ni to zniesmaczenia ni bólu egzystencjalnego.
- Gotowa? - Miauczyński wymownie potrząsnął kluczykami od auta.
- Chyba ... - A.dama nigdy nie grzeszyła pewnością siebie.
- W takim razie jedziemy - zarządził i chwycił walizkę - O matko! - jęknął - Co ty tam masz? Jedziesz przecież na jeden dzień. No chyba że ja o czymś nie wiem!
Miauczyński zrzędził zupełnie jakby  od lat z góra 20 nie miał przyjemności znać A'damy  de domo Przydasiowej.

- Nudzisz - odpowiedziała od niechcenia, zbywając mężowską zaczepkę sprawdzonym słówkiem - kluczem ucinającym wszelkie dyskusje i łaskawie pozwoliła żeby otworzył jej drzwi do auta. Zamknąć tez mu pozwoliła. Oraz przekręcić kluczyk w stacyjce i majestatycznie, z cichym brzęczeniem silnika wytoczyć się z podjazdu.
- Hyyyyyyyyy...zawyła przeciągle  i niezwykle przejmująco ledwie czarna perła z silnikiem diesla nabrała prędkości.
Miauczyński zahamował. W trybie nagłym i z piskiem opon. Mimo natychmiastowej reakcji histeryczne dźwięki wydobywające się z ust jego małżonki przeszły do historii dokładnie w chwili kiedy auto wahając się czy skręcić w prawo, w lewo, jechać wstecz czy też śmigać przed siebie  stanęło na środku drogi tamując ruch.
- Co się stało?! - zapytał przestraszony do granic psychicznej wytrzymałości.
- Nic - odpowiedziała z lekkością zupełnie nie przystającej do paniki która towarzyszyła jej zaledwie kilka sekund wcześniej - Jest. W sensie, że bilet. Wydawało mi się że zapomniałam go zabrać. Możesz jechać.
Chęć mordu, to właśnie czuł Miauczyński. Ruszył z kopyta. Z takim samym piskiem opon z jakim ledwie kila sekund wcześniej zahamował. Do dworca dojechali w milczeniu. W przestrzeni zamkniętej czarną  karoserią słychać było jedynie delikatne wycie silnika i szum włączonej klimatyzacji.

Walizka jest, torebka jest, kurtka też, bilet jest, ja jestem - Miauczyńska po raz kolejny przeprowadziła inwentaryzację i wkroczyła do przedziału pociągu, który właśnie zajechał na peron, świsnął i otworzył przed nią swoje podwoje.
- Od okna. Muszę usiąść od okna - mruczała wtarabaniając się wraz z dobytkiem do przedziału. A'dama  miła względem masowych środków lokomocji poważne wymagania; po pierwsze wspomniane już okno. Po drugie koniecznie przodem do kierunku jazdy (tyłem siedzą tylko nieudacznicy). I żeby w przedziale nie było zbyt dużo ludzi, ale też i ze względów bezpieczeństwa nie za mało.
Radość z  usadowienia  się na miejscu mniej więcej spełniającym jej oczekiwania nie trwała długo. Pociąg strasznie kołysał; telep, telep, telep... A ten konduktor co się mienił kierownikiem pociągu to już w ogóle porażka. Czy on musi tak głośno gwizdać? Odgwizdywać każde telepnięcie telepiącego się od stacji do stacji pociągu. I te stacje, pożal się Boże! Ten beznadziejny pociąg z równie beznadziejnym konduktoro-kierownikiem zatrzymywał się przy każdym płocie! Nic dziwnego, że na pokonanie odległości 100 kilometrów potrzebował aż 2 godzin!
Jakby tego było mało, przy kolejnym płocie szumnie zwanym stacją wsiadł młody , na oko dwudziestoletni człowiek. Absolutnie nie wzbudzający zaufania. Kto to widział żeby w dresach do pociągu się ładować? I na dodatek w pantoflach? Takie zestawienie garderoby mocno kłóciło się z poczuciem estetyki Miuczyńskiej.  Cierpienia natury estetycznej były jednak niczym w porównaniu z tym co miało nastąpić za chwilę.

                                                                        CeDeeN....

Źródło zdjęcia w sieci: http://kuferekloreny.blox.pl/2010/07/Czarna-dama.html