Wynalazca

Książę Małżonek obudził się w nastroju dziwnym. Ni to zdziwionym ni zamyślonym. Nie awanturował się że okupuję łazienkę, zapomniał podrażnić psa i dwa razy posłodził kawę. Na szczęście nie moją.
- Co jest? - zapytałam w końcu. Bo ile można patrzeć bez reakcji na bezmyślnie zamyślonego? Jeszcze gotów pożar wywołać albo spowodować powódź w łazience.
- No właśnie nie wiem.... - odpowiedział patrząc w dal. Niezbyt odległą bo kończącą się na ścianie tuż za moimi plecami. No chyba, że był ponad podziałami i cegłami...
- Boli cię co? - drążyłam wytrwale.
- A czy ja wyglądam na chorego?
- Fizycznie nie... - mruknęłam. Miałam nadzieję, że sama do siebie. Usłyszał jednak. I się wnerwił.
-Ty mi tu choroby nie wmawiaj. A już na pewno nie psychicznej! - ryknął poczym znacznie ciszej dodał, jakby na usprawiedliwienie swojego porannego roztargnienia i wybuchu jednocześnie - Sen miałem...
- Aha... - nic a nic się nie zdziwiłam. Książątku śnią się bowiem rzeczy o których nie tylko filozofom ale nawet Ferdynandowi Kiepskiemu zamieszkałemu w mięście seksu i biznesu się nawet nie zamajaczyło.
- No... - westchnął niby to w zamyśleniu, a wobec braku odpowiedniej reakcji z mojej strony kontynuował - Śniło mi się że wymyśliłem, rozumiesz? Wymyśliłem. Tylko nie pamiętam dokładnie co. To był telefon albo samochód...
Dylemat był faktycznie wielki. Tak wielki jak bardzo różnią się od siebie telefon i auto.
- A to nie wszystko jedno co to było? - zapytałam wgryzając się w sucharka muśniętego lajtową margaryną.
- Wszystko jedno? Nie widzisz różnicy między samochodem,  a telefonem? - ryczał a awantura o nic wisiała nawet nie na włosku, a na pajęczej nici, która to nota bene zwisała smętnie z żyrandola . - Rację miał poeta, że baby są jakieś inne.
- Baby mój drogi są inne. Na szczęście. To po pierwsze...

- A po drugie? - przerwał zaczepnie.
- Nazywanie Koterskiego poetą to spore nadużycie.
- Czepiasz się! Jak zwykle!
- A ty śnisz bezużytecznie - odgryzłam się. I kolejny kawałe sucharka.
- Phi... - phiknął wyniośle, ścisnął usta w linijkę,  splótł ręce przed sobą i zadarł nos do góry. Że niby pogniewany.

- Kuchenka się psuje, rachunki za gaz nas zżerają, a ty wymyślasz rzeczy już wymyślone. Z takim podejściem to my się nigdy nie wzbogacimy...

Źródło zdjęcia w sieci: http://polskiwdwunastce.edu.pl/filozofia/4/filozofowie