Kąpiel

-
Wiatr za oknem wyje i  wściekle rzuca kroplami deszczu o szyby. W telewizji nudy. Czyli idealne warunki do tego żeby Dzień Gorącej Kąpieli w Bąbelkach mógł być celebrowany z należnym mu szacunkiem.
Gorąca kąpiel w bąbelkach wygląda następująco:




A to... o pewnej kąpieli sprzed lat  Taka tam sentymentalna podróż w szczenięce lata. Jak znacie to nie czytajcie, w końcu to żadna twórczość. A jak nie znacie to też przymusu żadnego nie ma;)

Komentarze

  1. Anna Maria P. (Pantera)4 stycznia 2017 22:42

    Kapieli zazywam jedynie, kiedy jest mi bardzo zimno i potrzebuje natentychmiast sie rozgrzac. Poza tym niespecjalnie lubie przesiadywac w wannie, bo mnie wysusza. ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Margarithes5 stycznia 2017 01:18

    Dobrze Ci tam, widzę po tym zadziornym uśmieszku :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Helen5 stycznia 2017 14:47

    A ty mogłabyś się jakoś upublicznić, ogłoszenie do gazety dać, czy coś, że Niwejka znów nadaje... Ale od kwietnia człowiek już nadzieję stracił :((
    Najlepszego w Nowym Roku! Oby był lepszy, naprawdę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nivejka5 stycznia 2017 19:56

      Tru-tu-tu-tu! Wróciłam! - lepiej późno niż wcale;D
      Wszystkiego dobrego

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Sprawa się rypła

-
Obraz
Z Nadwornym jest jak z ciotką. Tą przysłowiową. Bo gdyby ona miała wąsy to by była wujkiem, a gdyby Nadworny nie pierdutnął z rozmachem drzwiami przy wchodzeniu to by nie był sobą. Czasami mam wrażenie, owo pierdutnięcie euforyczne jest kwintesencją jego nadworności. Na szczęście wrażenie jest chwilowe i zdarza się niezwykle rzadko. Szyby w oknach wyglądały na zadowolone. Z rozmachem zamknięte drzwi strząchnęły z nich resztki porannych łez. A skoro one, to i ja nie mam nic przeciwko. Wszak przyzwyczajona jestem. I do huku nawykła. - Ty chyba masz jakiś problem - powiedziałam jak już dopełniliśmy rytuału powitania. Nadworny wytarł resztki szminki z policzka i w sposób wielce znaczący uniósł prawą brew ku górze. W tłumaczeniu na język ludzki miało to oznaczać ni mniej ni więcej tylko; - Czego się czepiasz kobieto? - Ja? Ależ ja się nie czepiam - odpowiedziałam na niezadane pytanie i sobie poszłam. Kawy wszak gościowi wypadało zaparzyć. Bo nie dość że zziębnięty to jeszcze z całą pe
Czytaj więcej

O złamanej nodze

-
Obraz
... dzisiaj będzie. Nadworny wpadł. Jak zwykle, bez zapowiedzi. I nie było by w tym absolutnie nic dziwnego gdyby nie fakt, że zegar wskazywał ledwie siódmą z minutami. Barbarzyńska godzina. - Wpadłeś na śniadanie? - I na kawę. Oczywiście - wysapał bez ceregieli sięgając po moją. Kawę. - Oczywiście... - warknęłam niemal wściekle. Niemal bo na Nadwornego gniewać się jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności nie umiem, a i niczemu nie jest winny, że dzisiaj wyjątkowo nie miałam ochoty iść do pracy. No po prostu niechciej mnie dopadł.
Czytaj więcej

Bluszcz

-
Obraz
- W herbaciarni na rynku, za piętnaście minut? - Dobrze - rzuciłam w słuchawkę. Bratu się nie odmawia. Zwłaszcza jak ma głos ocierający się o rozpacz. Kiedy weszłam już tam był. Siedział pochylony nad stołem, obracając w ręku kieliszek koniaku. - Dla ciebie zamówiłem herbatę - powiedział wstając - Taką jak lubisz. Jaśminową. Mój brat. Porządny , zaradny i łebski facet. Mama zawsze powtarzała, że tej co go w końcu upoluje na męża, nawet ptasiego mleka nie zabraknie. Skończył porządne studia, porządnie zarabiał i w ogóle to porządny facet z niego. Jedno co mu w życiu nie bardzo wyszło to ona. Renata. Ale on się nie skarżył. Robił swoje. Zarabiał, budował, urządzał i kochał ją mimo wszystko. Była kobietą, która wybrał i matką jego synów. - Mam dość - powiedział i jeszcze bardziej się pochylił - Takie życie pół na pół, na dwa domy, jest nie dla mnie. Jeszcze rok temu pracował w Polsce, na miejscu. Od poniedziałku do soboty. Od siódmej rano do dwudziestej. Jak w kieracie. Do domu wracał zmę
Czytaj więcej